Η οδύσσεια του «Kazu Maru»
Στην παραθαλάσσια πόλη Owase της Ιαπωνίας ζούσε ο Kazukio Sakamoto συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος. Το πρωί της 25ης Σεπτεμβρίου του 1985-πριν 40 χρόνια-έφυγε από το λιμάνι για να πάει για ψάρεμα με την αγαπημένη του Βάρκα «Kazu Maru».
(Όλα τα Γιαπωνέζικα πλοία-μικρά και μεγάλα-μετά το 1600 μ.Χ. έχουν την λέξη «Maru» στο τέλος του ονόματός τους. Σημαίνει «κύκλος».)
Για άγνωστο λόγο ο ψαράς έπεσε στην θάλασσα, πιθανόν να γλίστρησε στο κατάστρωμα στην προσπάθειά του να ανεβάσει κάποιο μεγάλο ψάρι που έπιασε με τα αγκίστριά του πχ. έναν τόνο ή ξιφία.
Τα ισχυρά ρεύματα στην ανατολική «κόστα» της Ιαπωνίας (kuro shibo) παρέσυραν μακριά από τις στεριές την βάρκα του, ενώ οι έρευνες για τον άτυχο Kazukio Sakamoto αφού δεν βρέθηκε κάποιο ίχνος του ή της βάρκας του, σιγά-σιγά περνώντας οι μέρες και οι εβδομάδες ατόνησαν μέχρι που σταμάτησαν εντελώς.
Στην αντίπερα στεριά του Βόρειου Ειρηνικού, κοντά στα σύνορα του Καναδά με την Αλάσκα, στις 26 Μαρτίου του 1987, το 20μετρο περιπολικό σκάφος «Sooke Post» της Καναδικής Ακτοφυλακής, (κτίστηκε το 1973, αποσύρθηκε το 2015), εντόπισε ένα αναποδογυρισμένο σκάφος ανοιχτά από τα νησιά Queen Charlotte.
Το ρυμούλκησαν στο λιμάνι του Πρίγκιπα Ρούπερτ της Βρετανικής Κολομβίας για αναγνώριση.
Το περίπου 9 μέτρων σκάφος, (27’ πόδια) διαπιστώθηκε ότι ήταν Γιαπωνέζικο από το όνομά του και συμπέραναν από τα φύκια-μύδια-πεταλίδες κτλ. που είχαν αναπτυχθεί στα ύφαλα κυρίως ότι το «Kazu Maru» είχε παραμείνει περίπου δυο χρόνια στη θάλασσα.
Πρώτος πληροφορήθηκε για την τύχη του σκάφους του πατέρα του ο γιός του Sakamoto ο 34χρονος Mazaki, που διάβασε την ιστορία ανεύρεσης του «Kazu Maru» στο περιοδικό «Japan Economic Journal».
Η απίθανη σύμπτωση της ιστορίας είναι ότι οι δυο πόλεις, της Ιαπωνίας η Owase και του Καναδά η Prince Rupert είχαν αδελφοποιηθεί από το 1960!
Και όλοι οι άνθρωποι και στα δυο περίπου ίδια πληθυσμιακά λιμάνια που απέχουν μεταξύ τους 7.000 χιλιόμετρα, σκέφτηκαν ότι έγινε θαύμα που το «Kazu Maru» μετά από 18 μήνες «επικό» ταξίδι-πραγματική Οδύσσεια-επέλεξε να βρει ασφαλές «απάγιο» στην αδελφή πόλη από αυτή του νηολογίου του!
Το Δημοτικό Συμβούλιο του λιμανιού Πρίγκιπας Ρούπερτ και οι κάτοικοι δημιούργησαν ένα πάρκο-μνημείο-για τους ναυτικούς που χάθηκαν στην θάλασσα.
Δούλεψαν τοπικοί σύλλογοι και πολλοί εθελοντές και κατασκεύασαν ένα κτίσμα όπου στέγασαν το σκάφος που τους ήρθε από την άλλη πλευρά του ωκεανού.
Ακόμα έναν ανδριάντα που παριστάνει έναν ναυτο-καπετάνιο που τιμονεύει το σκάφος του στα ανοιχτά ενώ με το χέρι του δείχνει τον άτυχο ναυαγό που προσπαθεί μέσα στα κρύα νερά να κρατηθεί στην επιφάνεια.
Ακόμα σε τοίχο μέσα στο πάρκο αναγράφονται τα ονόματα-όσα τουλάχιστον είναι γνωστά-αυτών που δεν επέστρεψαν ζωντανοί…
Ο δήμαρχος Haruo Sugita της Γιαπωνέζικης πόλης Owase ταξίδεψε τα επόμενα χρόνια τρεις φορές στο Καναδικό λιμάνι και το 1990 έκανε τα αποκαλυπτήρια της ορειχάλκινης πλάκας που γράφει στα Αγγλικά και Γιαπωνέζικα την περιπέτεια του «Kazu Maru», μαζί με τον Καναδό Δήμαρχο Jack Mussallem.
Η χήρα του Sakamoto η Eiko, στην εκδήλωση είπε ότι αν ο σύζυγός της ήταν ζωντανός θα χαίρονταν που το αγαπημένο του σκάφος συνέβαλε να φέρει τις δυο αδελφοποιημένες πόλεις ακόμα πιο κοντά!
Η ιστορία του «Kazu Maru» έγινε μυθιστόρημα και έχει τίτλο: «The Voyage of the Kazu Maru». Περιγράφει την περιπέτεια ενός νεαρού που μια μεγάλη κακοκαιρία τον παρασύρει στον αφιλόξενο ωκεανό μέχρι που το σκάφος του φθάνει σε μια δασωμένη άγνωστη χώρα όπου ζουν παράξενοι άνθρωποι…
Στο λιμάνι του Prince Rupert πέρα από το «Pacific Mariners' Memorial Park», υπάρχουν και πολλά άλλα αξιοθέατα, πανύψηλα ξύλινα τοτέμ, μουσείο και φυσικά εξαιρετικό Ελληνικό φαγητό στην 40χρονη Ελληνική φιλόξενη ταβέρνα-πιτσαρία-«Ρόδος», Ελληνικής οικογένειας με καταγωγή από την Καρδίτσα. ( http://rodhos.ca )
Για 35 χρόνια-από το 1985 έως το 2019 υπήρχε και η εξαιρετική Ελληνική Ταβέρνα «Zorba’s Taverna» αλλά την έκλεισε ο Έλληνας, 77χρονος πλέον ιδιοκτήτης της, λόγω γήρατος… Μετατράπηκε σε Πιτσαρία.
(Οι φωτογραφίες μου είναι προ 20ετίας, του 2005)
Α.Κ.Κ.
