Ο Ναύαρχος Γιάννης Σταθάς και η Πρώτη γαλανόλευκη σημαία στα «Μαύρα πλοία» του 1807
Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας 1821-2021 διακόσια χρόνια Ελεύθερης Ελλάδας γιορτάζομε φέτος. Η επανάσταση όμως του είκοσι ένα δεν ήταν ένας ξαφνικός ξεσηκωμός του γένους που αποτίναξε τον επί τέσσερες αιώνες Τουρκικό ζυγό. Ήταν το ξεχείλισμα της κατσαρόλας που έβραζε τα προηγούμενα χρόνια, ήταν οι θυσίες των λησμονημένων και πολλές φορές παραγκωνισμένων Ελλήνων πατριωτών που με πολύ λίγα μέσα-σχεδόν με γυμνά χέρια-πήγαν κόντρα στον οργανωμένο πολυπληθή στρατό των κατακτητών. Κανείς τους δεν πέθανε από βαθιά γεράματα στο κρεβάτι του. Όλοι τους κυνηγήθηκαν σε κάμπους βουνά και θάλασσες μέχρι την τελική τους εξόντωση. Έζησαν όμως σύντομες περιόδους ελευθερίας και εθνικής περηφάνιας που πήγαζε από τα σωθικά τους, έζησαν όπως τραγούδησε ο Ρήγας: «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή». Ο τρόπος ζωής τους και τα κατορθώματά τους έδιναν θάρρος και ελπίδα στους σκλαβωμένους ραγιάδες. Ένας από τους προεπαναστατικούς αγωνιστές