Νοσταλγικές αναμνήσεις και συγκίνηση, στα εγκαίνια της έκθεσης «Αναλογική εποχή» στο Παπαστράτειο μέγαρο Αγρινίου

 (Από 29 Νοέμβρη έως 13 Δεκέμβρη 2023)

Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας

Με κυρίαρχο συναίσθημα την συγκίνηση για πρόσωπα που έφυγαν και γεγονότα που συνέβησαν σε περασμένες δεκαετίες, ξεκίνησε η πολύ προσεκτικά μελετημένη έκθεση για την προ-ψηφιακή εποχή της φωτογραφίας.

Περίπου 26 παλιοί φωτογράφοι από το Αγρίνιο και άλλες περιοχές, έβγαλαν από τα συρτάρια τους τις παλιές τους φωτογραφικές μηχανές και φωτογραφίες και τις δάνεισαν για την έκθεση «Αναλογική εποχή».

Μια εποχή που έφυγε, υποχωρώντας μπροστά στην τεχνολογική εξέλιξη του αιώνα μας.

Αυτές τις μέρες η εποχή της αναλογικής φωτογραφίας έχει την τιμητική της στις υπόγειες αίθουσες του Παπαστρατείου στο κέντρο της πόλης.

Οι επισκέπτες κατεβαίνοντας τα σκαλιά από το ισόγειο, αντικρύζουν την μαρμάρινη πλάκα που τοποθετήθηκε στο κλιμακοστάσιο και μας θυμίζει ότι το κτήριο έγινε 30 χρόνων! 

Και στην γέννησή του πρώτο-φωτογραφήθηκε ενόσω ακόμα χρησιμοποιούσαμε φίλμ. Οι τριαντάρηδες και νεότεροι που επισκέπτονται την έκθεση έχουν να μάθουν πολλά για το παρελθόν της φωτογραφίας. Οι πιο μεγάλοι στα χρόνια αντικρύζουν αυτά που ξέρανε από μικροί. Και τώρα τα βλέπουν με νοσταλγία για την εποχή που φωτογραφίζονταν στις σχολικές παρελάσεις, στις γιορτές, και στο Πάρκο.

Το πάρκο του Αγρινίου…Εκεί που τραβήχτηκαν αμέτρητες χιλιάδες φωτογραφίες. Δεν υπάρχει παλιός Αγρινιώτης που να μην έχει φωτογραφίες του τραβηγμένες στην Αγία Σωτήρα, στο περίπτερο ή στα δρομάκια του πάρκου.

Και οι περισσότεροι των επισκεπτών της έκθεσης ξανασυναντούν τον πιο γνωστό τους φωτογράφο από τα παιδικά τους χρόνια και τις μηχανές του σε μια γωνιά του υπογείου. 

Αναντίρρητα ο Γιάννης Χατζής άφησε το στίγμα του για σαράντα χρόνια στα φωτογραφικά δρώμενα του Αγρινίου. Η προσφορά των μηχανών του και φωτογραφιών από την κόρη του Ανθή και τον γιό του Παναγιώτη, πλούτισαν την μεγαλειώδη έκθεση που συν-διοργάνωσαν η Γ.Ε.Α. Αγρινίου και «Photopolis Agrinio Photo Festival».

Οι διοργανωτές έδωσαν άλλες διαστάσεις στην έκθεση-πέρα από τα τεχνολογικά-παρεμβάλλοντας τον παράγοντα άνθρωπο. Και στο πρόσωπο του τιμώμενου φωτογράφου Γιάννη Χατζή βρήκαν τον πιο δημοφιλή, πρόσχαρο, γελαστό, προσιτό σε μικρούς και μεγάλους επαγγελματία. Όλοι τον γνώριζαν, με όλους μας μιλούσε, όχι μόνο στο πάρκο που ήταν η βάση του, αλλά και στο γήπεδο, και στην πλατεία Μπέλλου και στην Παπαστράτου. Ακόμα και άνθρωποι άλλων περιοχών αν τους έφερνε ο δρόμος τους από την οδό Αχελώου, μιλάγανε πάντα μαζί του. Συμμαθητής και φίλος με τον Περικλή και τον Βασίλη, που μένανε δίπλα και απέναντι, με ήξερε με το μικρό μου όνομα. Και σε μας τους μαθητές έκανε καλύτερες τιμές στις φωτογραφίες. Τότε πληρώναμε μία, μιάμιση και αργότερα δύο Δραχμές την φωτογραφία, και αυτές που μου έβγαλε στα δρομάκια του πάρκου την δεκαετία του 60 είναι από τις πιο αγαπημένες μου.

Παλιές μνήμες ξανάρθαν στην επιφάνεια παρακολουθώντας τις ομιλίες εξαιρετικών εισηγητών στην έναρξη της εκδήλωσης. Μνήμες για την εποχή που σκεφτόμασταν την κάθε στάση που τραβούσαμε. Την μελετούσαμε ώστε η φωτογραφία να πετύχει. Δεν είχαμε και πολλές δυνατότητες οικονομικές για να σπαταλάμε στάσεις φίλμ.

Και η επιλογή της αγοράς φωτογραφικής μηχανής ήταν σημαντική απόφαση. Σταθμίζονταν όλοι οι παράγοντες, τα χρήματα βασικά, το είδος της μηχανής, τα φίλμ που χρησιμοποιούσε, η μάρκα, το φλας, η δερμάτινη θήκη μαύρη ή καφέ. Και για όσους ξέρανε, η ταχύτητα και το διάφραγμα. 

Στην έκθεση «στήθηκε» και σκοτεινός θάλαμος. Κάτι που μόνο οι επαγγελματίες διέθεταν παλιά. Εμείς οι «άλλοι» πληρώναμε μία δραχμή για την εμφάνιση του φίλμ. (δέκα στάσεων). Και ένα πενηντάλεπτο στην αρχή και μια δραχμή αργότερα την εκτύπωση της μαυρόασπρης φωτογραφίας 6Χ9.

Πολλοί νέοι άνθρωποι επισκέφθηκαν την έκθεση στα εγκαίνια και πολλά σχολεία προγραμμάτισαν επισκέψεις για τις επόμενες ημέρες.

Ακούραστοι φωτογράφοι με γνώσεις και μεράκι μεταφέρουν στους επισκέπτες πληροφορίες για τα βήματα της φωτογραφικής τέχνης τους δύο τελευταίους αιώνες.

Ευχόμαστε να γίνονται τέτοιες πρωτοποριακές εκθέσεις στην πόλη, για θέματα που όπως συνηθίζουμε να λέμε, «για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι».   

Α.Κ.Κ.