50 Παρουσιάσεις της «Σονάτας των αθέατων πουλιών» Πανελληνίως!
Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας
Με μια πρωτοφανή Πανελλήνια κάλυψη, ξεκίνησε η παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του συγγραφέα Σπύρου Πετρουλάκη «Η Σονάτα των αθέατων πουλιών», από τα τέλη Μαρτίου έως τα τέλη Ιουλίου.
Ξεκινώντας στις 31 Μαρτίου από την Αθήνα, τον Απρίλη και Μάη πραγματοποιήθηκαν 38 παρουσιάσεις σε πόλεις της Θεσσαλίας, Μακεδονίας, Πελοποννήσου, Κρήτης, Θράκης και Στερεάς Ελλάδας με την 37η στο Μεσολόγγι και την 40η στο Αγρίνιο, να έπονται άλλες 10 προγραμματισμένες!
Στο Αγρίνιο «κατέβηκε» από τα Γιάννενα το πρωί της Δευτέρας 2 Ιούνη και συναντήθηκε με παλιούς του φίλους και συνεργάτες.
Στην παλιά Δημοτική Αγορά του Αγρινίου, στην αίθουσα διαλέξεων και συνήθως βιβλιοπαρουσιάσεων, συγκεντρώθηκαν γνωστοί και άγνωστοι του συγγραφέα που πήγαν για να πάρουν από τα χέρια του το τελευταίο του βιβλίο και να ανταλλάξουν μαζί του λόγια φιλίας και αγάπης για τα βιβλία του.
Στο Αγρίνιο όπως και σε άλλες πόλεις, πιστεύω, έχει φανατικούς αναγνώστες που περιμένουν πως και πως να τον αντικρίσουν, όπως πάντα γελαστό και ευδιάθετο με όλους.
Κι αυτός πιστός στις παραδόσεις της Κρήτης, τρατάρει όλους με ρακί που σερβίρει ο ίδιος με έναν γεμάτο ποτηράκια δίσκο.
Ιεροτελεστία που το ακροατήριο την γνωρίζει από τις προηγούμενες παρουσιάσεις στον ίδιο χώρο και την περιμένει με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης πάντα σβέλτος, βρίσκεται παντού μέσα και έξω από την αίθουσα και μόλις κρίνει ότι έφθασε η ώρα, με χιούμορ αυθόρμητο και καλή διάθεση, τους καλωσορίζει σα στο σπίτι του, κάνοντας όλους να νοιώθουν άνετα μαζί του.
Διηγείται με απλοϊκότητα πρωτότυπες μικρές ιστορίες, που δεν κουράζουν και εναλλάσσεται στα θέματά του, μεταπηδώντας σε χρόνους και τόπους πραγματικούς ή σ’ αυτούς που έχει περιγράψει στα προηγούμενα βιβλία του και το κοινό γνωρίζει πολύ καλά, μια και οι περισσότεροι τα έχουν διαβάσει.
Μίλησε για τα βιβλία τα προηγούμενα και για διάφορα περιστατικά που τον ενέπνευσαν να τα γράψει.
Για την Αλεξάνδρεια, που στο έργο του το τελευταίο την «Σονάτα» περιγράφει, διηγήθηκε για ένα απρόσμενο τηλεφώνημα που έλαβε από την Ορθόδοξο Πατριάρχη και την πρόσκλησή του να την επισκεφθεί.
Όταν πήγε στην Αίγυπτο και μίλησε με τον Σεβασμιότατο ιεράρχη, σε ερώτησή του αν έχει διαβάσει τα βιβλία του, εκείνος του είπε ναι και ότι τα περιστατικά που περιγράφει μέσα στα βιβλία του τον άγγιξαν στην καρδιά και την ψυχή, καθώς κι εκείνος βίωσε στιγμές στην μοναστική του ζωή παρόμοιες με αυτές στα βιβλία, ειδικά στο «Κατά Ιωάννη». (Σημ. 1η)
Ο Πατριάρχης εκμυστηρεύτηκε στον συγγραφέα, δικά του προσωπικά βιώματα από την μοναστική του ζωή, όταν για ένα χρόνο έζησε ερημίτης με νηστεία και προσευχή, τροφοδοτούμενος με ότι έβρισκε στην άγρια φύση της ερημιάς, χόρτα, πεταλίδες, καβούρια και κάνα ψάρι που έπιανε στην βραχώδη παραλία, (πιθανώς αναφερόταν σε σκήτη στο Άγιο όρος).
Εκτιμώντας την προσφορά του συγγραφέα, με τα βιβλία του, στην κοινωνία, του επέτρεψε να μελετήσει παλιά χειρόγραφα που φυλάσσονται για κοντά 20 αιώνες στο Πατριαρχείο. (Σημ. 2η)
Ο Σπύρος Πετρουλάκης διηγήθηκε στο ακροατήριο του, που κυριολεκτικά κρεμόταν από τα χείλη του, ότι τα παλιά «κιτάπια» που έπιασε στα χέρια του δεν ξανά είχαν ανοιχθεί για ποιος ξέρει πόσα χρόνια, καθώς ήταν πνιγμένα στην σκόνη και κολλημένα τα φύλλα των περγαμηνών και παπύρων, εκεί στα κλειδαμπαρωμένα υπόγεια που φυλάσσονται.
Όσον καιρό παρέμεινε στην Αλεξάνδρεια, «κλειδούχος» ιερέας του άνοιγε τα «θησαυροφυλάκια» της Χριστιανικής γνώσης και ιστορίας και το υλικό που αποκόμισε είναι αρκετό για να συγγράψει 15 βιβλία!
Ο συγγραφέας το τελευταίο του αυτό βιβλίο «Η σονάτα των αθέατων πουλιών», το αφιερώνει στον Δημήτρη Ήμελλο και τον Κώστα Χαρδαβέλλα.
Για τον ηθοποιό Δημήτρη, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία με την σειρά του «Σασμού» και έφυγε στα 57 του χρόνια, από την νόσο του καρκίνου, είπε ότι ήταν ένα παλικάρι που αντιστάθηκε σε έναν τρομερό αντίπαλο...
Στο βιβλίο που παρουσίασε ο Σπύρος Πετρουλάκης γράφει για ένα επίκαιρο ιατρικό και κοινωνικό πρόβλημα του αιώνα μας, την νόσο του Αλτσχάιμερ.
Και αυτή η αναφορά του έχει να κάνει με οικογενειακή του ιστορία καθώς ο παππούς του είχε κτυπηθεί από αυτή την νόσο…
Που κάθε βράδυ έλεγε στους δικούς του: «Μη σβήσετε τη λάμπα από το τραπέζι, να μείνει ένα φως αναμμένο». Αυτή την φράση επαναλάμβανε κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί…
Ο συγγραφέας είπε ότι δεν ήταν απλώς μια συνήθεια η επανάληψη της φράσης αυτής, αλλά ένα συναίσθημα πού έμεινε όταν η μνήμη τον εγκατέλειψε…
Συμβουλεύτηκε γιατρό, νευρολόγο-καθώς αποκάλυψε στους φίλους του στην αίθουσα-και συνεργάστηκε μαζί της, για την συγγραφή του βιβλίου.
Και η ειδική γιατρός του εξήγησε πολλά και έτσι μελετώντας καλά το «μάθημά του», τόλμησε και μπήκε στα «δαιδαλώδη» μονοπάτια της ανθρώπινης σκέψης και λογισμού. Σύντομη περιγραφή της υπόθεσης του έργου στην: (Σημ. 3η)
Ο Πετρουλάκης τόνισε μια μεγάλη αλήθεια: Καμία ιστορία, ακόμα και η πιο «περίπλοκη» του πιο ευφάνταστου συγγραφέα, δεν μπορεί να ξεπεράσει τις πραγματικές ιστορίες που συμβαίνουν στην ζωή του ανθρώπου!
Ο συγγραφέας κλείνοντας την εκδήλωση συνομίλησε με τους αγαπημένους του φιλαναγνώστες, φωτογραφήθηκε μαζί τους και υπέγραψε το βιβλίο «Η Σονάτα των αθέατων πουλιών» στους φανατικούς του «οπαδούς»!
Ήταν η επίσκεψή του στο Αγρίνιο, πέρα από την παρουσίαση του βιβλίου και μια ευκαιρία να συναντήσει φίλους από τα παλιά, όπως τον συναθλητή του γνωστό πρωταθλητή και δάσκαλο του Tae kwon do Χαράλαμπο Ζαχαρόπουλο.
Όλοι του ευχήθηκαν να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο του, όπως και τα προηγούμενα, που συνολικά έχουν πραγματοποιήσει κοντά 400 χιλιάδες πωλήσεις!
Καθώς η εκδήλωση της βιβλιοπαρουσίασης τελούσε υπό την αιγίδα του Δήμου Αγρινίου, παραβρέθηκε η κυρία Έφη Τσακανίκα, Προϊσταμένη του τμήματος Πολιτισμού του Δήμου, και ο Δημοτικός Υπάλληλος κύριος Μιλτιάδης Γρηγορόπουλος, που φροντίζει επιμελώς τον εκθεσιακό πολιτιστικό χώρο της παλιάς Δημοτικής Αγοράς και όχι μόνο.
----------------------ο----------------------
Σημ. 1η (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Κατά Ιωάννη»)
ΧΑΝΙΑ,
ΣΗΜΕΡΑ. Στην Ιερά Μονή της Παναγιάς Ακρωτηριανής ο συντηρητής έργων τέχνης
Σταύρος Βεγράκης ανακαλύπτει μια αριστουργηματική και συνάμα
"βλάσφημη" εικόνα, που κανείς δεν θα περίμενε να βρίσκεται σ' ένα
μοναστήρι. Ποιος είναι, άραγε, ο άγνωστος δημιουργός της, του οποίου την τέχνη
χαρακτηρίζει ένας γνήσιος και απαράμιλλος ρεαλισμός, και κυρίως πώς έφτασε να
ακολουθήσει μια τόσο τολμηρή τεχνική στις αγιογραφίες του;
Σε ένα ταξίδι του στη Σμύρνη ο Βεγράκης θα βρει την άκρη της ιστορίας σε ένα
εντελώς απρόσμενο μέρος. Επιστρέφοντας στα Χανιά, θα του αποκαλυφθεί μια
τραγική ιστορία, βαθιά θαμμένη στη μνήμη της πόλης.
ΧΑΝΙΑ, 1900-1922
Μια μάνα ψαλιδίζει με άκαρδο πείσμα τις φτερούγες που πάνε να φυτρώσουν στις
πλάτες του παιδιού της. Ξεφεύγοντας για λίγο από το υγρό υπόγειο, τη φυλακή
του, ο Ιωάννης, ένας "ατελής" άνθρωπος, πασχίζει να φτάσει στην
τελειότητα. Ο νεαρός ζωγράφος τολμά το αδιανόητο, αδιαφορώντας για το τίμημα.
Βλασφημία ή ωδή στον έρωτα είναι η δημιουργία του; Ποιος, όμως, μπορεί να
κρίνει την τέχνη που πηγάζει από την αλήθεια της ψυχής;
Στη δίνη της ανασφάλειας και των τραγικών ιστορικών γεγονότων, δύο νέα παιδιά
δεν διστάζουν να ερωτευτούν μέχρις εσχάτων. Έναν αιώνα μετά, η αγάπη, η
ανθρώπινη αναλγησία και το φοβερό τέλος είναι αδύνατο να ξεχαστούν...
Σημ. 2η (οι παρακάτω πληροφορίες από την Wikipedia). Ο Πατριάρχης Θεόδωρος Β΄ (κατά κόσμον Νικόλαος Χορευτάκης, Προφήτης Ηλίας Ηρακλείου, 25 Νοεμβρίου 1954) είναι Έλληνας Επίσκοπος, προκαθήμενος του Ελληνορθόδοξου «πρεσβυγενούς» Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ως διάδοχος του θρόνου του Αγίου Μάρκου και 116ος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.
Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, το Πατριαρχείο ιδρύθηκε το 42 μ.Χ. από τον Ευαγγελιστή Μάρκο. Ήταν το κέντρο από το οποίο εξαπλώθηκε ο Χριστιανισμός σε όλη την Αίγυπτο. Στη δικαιοδοσία του, κατά την πιο ακμάζουσα περίοδο του, περιλαμβάνονταν περίπου 108 επίσκοποι. Η επικράτειά της περιλάμβανε τις έξι επαρχίες της Κυρηναϊκής, της Μαρμαρικής, της Θηβαΐδας, της Αιγύπτου, της Επτανόμης και της Αυγουστάμνικας. Στην αρχή, ο διάδοχος του Ευαγγελιστή Μάρκου ήταν ο μόνος μητροπολίτης-επίσκοπος και κυβερνούσε εκκλησιαστικά όλη την επικράτεια. Καθώς πολλαπλασιάζονταν οι χριστιανοί και δημιουργήθηκαν άλλες μητροπολιτικές έδρες, έγινε γνωστός ο Αρχιεπίσκοπος. Ο τίτλος του Πατριάρχη δεν τέθηκε σε χρήση παρά τον πέμπτο αιώνα.
Η Επισκοπή της Αλεξάνδρειας τιμούνταν ως μία από τις τρεις μεγάλες επισκοπικές έδρες (μαζί με τη Ρώμη και την Αντιόχεια) προτού παραχωρηθεί στην Κωνσταντινούπολη και στην Ιερουσαλήμ παρόμοιο καθεστώς (το 381 και το 451, αντίστοιχα). Η Αλεξάνδρεια ανυψώθηκε σε de facto αρχιεπισκοπικό καθεστώς από τις Συνόδους της Αλεξάνδρειας και αυτό το καθεστώς επικυρώθηκε από τον Έκτο Κανόνα της Α' Συνόδου της Νίκαιας, ο οποίος όριζε ότι όλες οι αιγυπτιακές επισκοπικές επαρχίες υπάγονταν στη μητροπολιτική έδρα της Αλεξάνδρειας (συνήθειες που επικρατούσαν ήδη).Τον έκτο αιώνα, αυτοί οι πέντε αρχιεπίσκοποι έλαβαν επίσημα τον τίτλο του «Πατριάρχη» και στη συνέχεια ήταν γνωστοί ως Πενταρχία.
Σημ. 3η (περιγραφή του βιβλίου «Η Σονάτα των αόρατων πουλιών» από τον εκδότη «Μίνωας»).
1833. Παρόλο που το δουλεμπόριο στη Μεσόγειο φθίνει, οι επιδρομές των κουρσάρων εξακολουθούν να σπέρνουν τον όλεθρο. Όταν η νιόπαντρη Κιμωλιώτισσα Φραγκιώ αιχμαλωτίζεται από τους πειρατές, οδηγείται ως σκλάβα στην Αλεξάνδρεια και όλη της η ζωή βίαια ανατρέπεται. Μέσα από τις σκιές αναζητά τη δύναμη να επιστρέψει στο φως, όμως το τίμημα είναι αβάσταχτο…
ΣΗΜΕΡΑ
«Αλτσχάιμερ; Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να συμβεί σ’ εμένα. Εγώ που πάντα
ήμουν δυνατός, ικανός, οργάνωνα, διηύθυνα… Πώς κατάντησα έτσι, Σοφία;»
Από τις Κυκλάδες ως την Αλεξάνδρεια του 19ου αιώνα, από τη λευκή δουλεία και τα σκοτεινά σκλαβοπάζαρα ως τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις της σύγχρονης εποχής, η Σονάτα των αθέατων πουλιών διαπερνά θάλασσες και γενιές.
Μια ιστορία που εξυμνεί τη δύναμη της μνήμης και της μουσικής. Ένα μυθιστόρημα για τα αόρατα νήματα που ενώνουν τις ψυχές, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν να χάνονται.
Για τους ανθρώπους που, σαν αθέατα πουλιά, αφήνουν στο πέρασμά τους μελωδίες οι οποίες αντέχουν στον χρόνο.
------------------------ο--------------------------
Σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα από την «Εκδοτική Μίνωας»
Ο Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, έχοντας ζήσει επίσης στο Ρέθυμνο και στα Χανιά από όπου και κατάγεται. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είναι συνθέτης και στιχουργός και έχει συμμετάσχει σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις.
Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις.
Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του: Το παράθυρο της Νεφέλης (2014), Η εξομολόγηση (2015), H Παναγιά της φωτιάς (2016), Το τελευταίο δαχτυλίδι (2017), Αμαλία (2018), Σασμός (2019), Η νύχτα της αλήθειας (2020), Η Κληρονομιά, Η Σονάτα των αθέατων πουλιών, Η Αυγή, Το Ναυάγιο, Κατά Ιωάννη, καθώς και τα βιβλία του για παιδιά Στα χνάρια του κουρσάρου Μπαρμπαρόσα (2014), Ο θησαυρός του Κυβερνήτη (2015), Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας (2016), Η συνταγή της ευτυχίας (2016) και Το αθάνατο νερό (2019).
--------------------------ο--------------------------
Ακολουθεί η πλήρης εισήγηση για το βιβλίο «Η Σονάτα των αθέατων πουλιών» του Ταξιάρχου της ΕΛ.ΑΣ. ε.α. κυρίου Αθανασίου Κατερινόπουλου.
«Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι της λογοτεχνίας. Σήμερα έχουμε την χαρά και την τιμή να καλωσορίσουμε ένα νέο έργο που έρχεται να μας αγγίξει βαθιά.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης, ένας από τους πιο αγαπητούς συγγραφείς της σύγχρονης λογοτεχνίας επιστρέφει δυναμικά με το νέο του μυθιστόρημα «Η Σονάτα».
Μιλάμε για ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα ψυχής, με φωνές που φωνάζουν σιωπηρά, με μνήμες και αλήθειες που διψούν να βγουν στο φως.
Γεμάτο ένταση και μυστήριο, μόνο ο τίτλος του είναι αρκετός για να μας παρασύρει σε έναν κόσμο που πάλλεται, από συναίσθημα, τέχνη και μυστήριο.
Η «Σονάτα» δεν είναι απλώς μια μουσική σύνθεση, είναι μια μεταφορά για τη ζωή, για τις εντάσεις, για τις παύσεις και τις κορυφώσεις που όλοι βιώνουμε. Ένας πόνος που δεν σίγησε ποτέ…
Μέσα από τις σελίδες του ξετυλίγεται μια ιστορία με ήρωες που παλεύουν με τις σκιές του παρελθόντος. Με ανθρώπους που κουβαλούν βάρη, αλλά και δύναμη. Που δεν σταματούν να ψάχνουν την αλήθεια, την αγάπη, την κάθαρση.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης με τη γνώριμη μαεστρία του μας ξεναγεί σε μια ιστορία που ξετυλίγεται ανάμεσα σε νότες και λέξεις, ανάμεσα σε παρελθόν και παρόν.
Μέσα από χαρακτήρες βαθιά ανθρώπινους, με φως και σκοτάδι, μας μιλά για την απώλεια, την πίστη, την αναζήτηση και πάνω από όλα για την αλήθεια.
Είναι ένα βιβλίο που νοιώθεις, σου μιλάει στο αυτί και κατεβαίνει σιγά-σιγά στην ψυχή. Σε συγκινεί και σε αφήνει με ένα κάτι που μένει.
Αυτό το βιβλίο δεν το διαβάζεις το ακούς σαν μια εσωτερική μελωδία που σε στοιχειώνει και σε συνοδεύει ακόμα κι όταν έχεις κλείσει την τελευταία του σελίδα.
Ο ρυθμός του, η δομή του, η αφηγηματική του δύναμη, μοιάζουν με μια καλά δομημένη σονάτα, όπου τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Η «Σονάτα των αθέατων πουλιών», συναισθήματα και λέξεις που αδυνατούν να εκφραστούν, βιώματα μέσα από την σιωπή των λέξεων που μένουν πίσω.
Μια καθηλωτική διαδρομή που ξεκινά από την Κίμωλο, περνά μέσα από την Γραμβούσα, την Αλεξάνδρεια, το Κάϊρο και εκτείνεται από τις αρχές του 19ου αιώνα ως τον 21ο.
Δυο ήρωες βαθιά στον χρόνο και στον χώρο. Η Φραγκιώ, η εκθαμβωτική κοκκινομάλλα, οδηγείται βίαια στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, ενώ ο μαέστρος Φραγκίσκος, βιώνει μια αργή πτώση από την ακμή και το φως, στην εσωτερική πάλη και αποδόμηση του μυαλού.
Οι ήρωες μας έρχονται αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα, γεμάτη οδύνη και πόνο, αλλά και βαθιά κατανόηση για το τι σημαίνει να ζεις, να αγωνίζεσαι, να ονειρεύεσαι και να χάνεσαι.
Η γραφή του Σπύρου απλώνεται σαν ποτάμι που κυλά και ταξιδεύει ανάμεσά μας, ρέοντας με πλούσια εκφραστικά μέσα που προσδίδουν ζωντάνια και χρώμα.
Το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι απλώς μία αφήγηση, αλλά ένας στοχασμός πάνω στη μνήμη, την αγάπη και τη δύναμη της τέχνης να επουλώνει την ψυχή.
Ξεκινώντας από το σήμερα, η αφήγηση μας επιστρέφει στο 1833, το 1839, το 1853 και με το σήμερα λειτουργεί ως σταθερός φάρος αναφοράς, ξεδιπλώνεται μέσα από μια χρονολογική αλληλεπίδραση, κρατώντας αμείωτη την προσοχή του αναγνώστη.
Κεντρική θεματική του βιβλίου μας η νόσος Αλτσχάιμερ, αποτελεί μια συγκλονιστική προσθήκη. Είναι μια ωδή στη βαθύτερη απώλεια, τον θάνατο του νου που συνοδεύεται από την σταδιακή εξασθένηση του σώματος, μια κατάσταση που αποτυπώνεται από τον συγγραφέα με τρόπο οδυνηρό και παραστατικό.
Όπως και σε προηγούμενα έργα του, έτσι κι εδώ, ο συγγραφέας τολμά να μπει σε δύσκολα μονοπάτια. Δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα την ανθρώπινη ψυχή, τις πληγές της, τα πάθη της, τις αλήθειες που κρατάει κρυφές. Ξι αυτό είναι που κάνει τη γραφή του τόσο δυνατή και τόσο αγαπητή.
Με τη «Σονάτα» ο Πετρουλάκης μας καλεί όχι μόνο να διαβάσουμε, αλλά να νιώσουμε, να αφουγκραστούμε την αρμονία αλλά και τη δυσκολία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Κλείνοντας θα πω μόνο αυτό: Κάθε του βιβλίο είναι ένα ταξίδι και η «Σονάτα» ίσως είναι το πιο μελωδικό, το πιο βαθύ, το πιο ώριμο μέχρι τώρα.
Ας το διαβάσουμε με ανοιχτή καρδιά. Ας αφήσουμε τις νότες του να παίξουν μέσα μας.
Σπύρο Πετρουλάκη σε ευχαριστούμε για ένα συγκλονιστικό ταξίδι που μας οδηγεί αθόρυβα, αλλά και με δύναμη ψυχής».
Α.Κ.Κ.
