Η κυκλοφορία από Αγρίνιο προς Ορεινό Βάλτο και Δυτική Ευρυτανία μέσω γέφυρας Στράτου

 

Κείμενο Απόστολος Κων. Καρακώστας. Φωτογραφίες Απόστολου & Κώστα Καρακώστα

Αυξημένη κατά 4 χιλιόμετρα η διαδρομή από το Αγρίνιο προς τον Ορεινό Βάλτο λόγω εργασιών κατασκευής νέου δικτύου υδρεύσεως του Αγρινίου.

Το μεγάλο αυτό έργο ξεκίνησε από καιρό, αλλά τις τελευταίες δύο εβδομάδες και για τους περίπου επόμενους 2-3 μήνες, οι εργασίες γίνονται στο τμήμα του δρόμου από Σπολάϊτα μέχρι την γέφυρα Ματσουκίου.

Τα αυτοκίνητα που κατεβαίνουν για Αγρίνιο, φθάνοντας στην παλιά γέφυρα του Αχελώου, συνεχίζουν προς Ματσούκι-γέφυρα Στράτου, το ίδιο και για αυτοκίνητα που πάνε «προς τα πάνω». Από τα Ρουσέϊκα οι οδηγοί, ακολουθώντας τις οδηγίες φυλάκων που εργάζονται στο έργο, συνεχίζουν για την «κάτω γέφυρα του Αχελώου» δηλαδή του Στράτου. Περνώντας την βλέπουν πινακίδες δεξιά και στρίβουν προς Καστράκι.

(Από τα Ρουσέϊκα επιτρέπεται η είσοδος στον δρόμο μέχρι και την Σπολάϊτα). 

 

Ο Δήμος Αγρινίου κατασκευάζει αυτό το μεγάλο και σύγχρονο έργο της υδροδότησης, που είναι απολύτως απαραίτητο για τις μεγάλες ανάγκες της ζήτησης σε πόσιμο νερό της μεγάλης πόλης. (Σημ. 1^η). Ο αγωγός του ποσίμου νερού είναι από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα, και οι εγκαταστάσεις της νέας διύλισης του νερού στην Σπολάϊτα σε έκταση 12 στρεμμάτων, είναι μία από τις πιο σύγχρονες στον κόσμο, καθώς είπε ο Δήμαρχος Αγρινίου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου. 

Το έργο συνολικά, μαζί με απαραίτητα παράλληλα έργα, θα κοστίσει γύρω στα είκοσι εκατομμύρια Ευρώ. Το μήκος του αγωγού είναι 16 χιλιόμετρα. Συνολικά θα χρησιμοποιηθούν περίπου 2.300 σωλήνες. Κατασκευάζονται από την Γαλλική εταιρεία  Saint-Gobain PAM. (Σημ. 2η)

Οι διαστάσεις των σωλήνων είναι 7 μέτρα μήκος και ένα μέτρο η διάμετρος. (Σημ. 3^η)

Φορτώνονται σε πλοία από το λιμάνι της Αμβέρσας στο Βέλγιο, (Σημ. 4^η) και ξεφορτώνονται στην Αμφιλοχία. Μέχρι τώρα έχουν έρθει δύο φορτία, τον Φεβρουάριο και τον Αύγουστο. Θα έρθει ακόμα ένα. Δεν μπορούσαν να έρθουν με μία «καραβιά»-και λιγότερο κόστος μεταφοράς-λόγω του αβαθούς διαύλου στο στενό της Πρέβεζας. Από το «στενό» της Πρέβεζας-Ακτίου μπορούν να περάσουν πλοία με μέγιστο βύθισμα 8 μέτρα, ενώ το λιμάνι της Αμφιλοχίας «τραβάει» μέχρι 12 μέτρα.

Τα δύο πλοία που έχουν έρθει είναι το M/v “Symphony Sun” τον Φεβρoυάριο και το M/v “Joy” τέλος Αυγούστου. Το δεύτερο φορτίο ήταν 788 αγωγοί, ήτοι σε βάρος περίπου 2.000 Μ/Τ. (κάθε αγωγός ζυγίζει 2.321 κιλά. Υπολείπεται ακόμα ένα φορτίο. (Σημ. 5^η)

Οι επόμενες γενιές θα έχουν ποιοτικό νερό στο Αγρίνιο. Αλλά και επιχειρήσεις που χρειάζονται νερό για να εργαστούν και να κατασκευάσουν τα προϊόντα τους, θα μπορούν να επεκταθούν στην διαρκώς αναπτυσσόμενη επιχειρηματικότητα στην περιοχή, μέσα και γύρω από την πόλη.

Και μια και η προσπάθεια τόσων ετών του Δήμου Αγρινίου ολοκληρώνεται σύντομα, μήπως ήρθε και η ώρα για την Αμφιλοχία;

Φυσικά λόγω διπλάσιας απόστασης της από το φράγμα του Καστρακίου, θα κοστίσει και τα διπλάσια χρήματα. Και δυστυχώς οι τιμές των υλικών ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια…Το 2020 ο κάθε αγωγός κόστιζε 800 Ευρώ, το 2023 το κόστος εκτινάχθηκε στα 1.400 Ευρώ, χωρίς τον φόρο… Φυσικά λόγω των λιγότερων αναγκών, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μικρότεροι σε διάμετρο αγωγοί. Παράδειγμα αγωγός 6 μέτρων διαμέτρου 50 εκ. κοστίζει 430 Ευρώ και αγωγός 7 μέτρων και διαμέτρου 70 εκ. 760 Ευρώ (χωρίς φόρο οι τιμές).

Το νερό είναι το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο και στον νομό Αιτωλοακαρνανίας το έχουμε μπόλικο, αλλά δεν το εκτιμούμε όσο θα έπρεπε. Θυμάμαι πριν 40 χρόνια στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας στο ξενοδοχείο «Al Attas» το μπουκάλι νερό Λουτρακίου κόστιζε 400 Δραχμές, ενώ στην Ελλάδα 2 δρχ. μόνο…

Σημ. 1^η Από τα αρχαία χρόνια κατασκευάζονταν πήλινοι αγωγοί για να φέρνουν το νερό στις πόλεις. Σχεδόν σε όλες τις ανασκαφές ανακαλύπτονται ευρήματα σωληνώσεων ή ανοιχτών καναλιών. Για χιλιάδες χρόνια το κύριο υλικό ήταν ο πηλός, η πέτρα, το ξύλο και το μολύβι. Τα επιτεύγματα των Ρωμαίων είναι αξιοθαύμαστα. Ανέπτυξαν πολλές τεχνικές στην μεταφορά. Μάλιστα σύγκριναν την τεχνική της μεταφοράς νερού ως ανώτερης της κατασκευής των πυραμίδων στην Αίγυπτο, ακόμα και έργα των Ελλήνων. Με εντολή του Οκταβιανού κατασκευάσθηκε ένα εντυπωσιακό και κολοσσιαίο έργο, με το οποίο μεταφέρθηκε άφθονο νερό από τις πηγές του Λούρου ποταμού στην Νικόπολη. Στην ακμή της αρχαίας Ρώμης έφθανε το νερό σε τεράστιες ποσότητες. Αναλογούσε σε χίλια λίτρα την ημέρα για κάθε κάτοικο!

Η ιστορία των αγωγών από χυτοσίδηρο ξεκίνησε στο Βέλγιο τον 17ο αιώνα. Οι πρώτοι σωλήνες από χυτοσίδηρο τοποθετήθηκαν στις Βερσαλλίες στο Παρίσι. Οι πρώτοι αγωγοί στις συνδέσεις/φλάντζες σφραγίζονταν με δέρμα χοίρου ή φύλλα μολύβδου. Αντικατέστησαν τους ξύλινους σωλήνες του 17ου αιώνα. Εκείνη την εποχή, το δίκτυο ύδρευσης παρέμεινε  βασιλικό προνόμιο...

Σημ. 2η Η Γαλλική εταιρεία «Ανώνυμη Εταιρεία των Hauts Fourneaux et Fonderies de Pont-à-Mousson», ιδρύθηκε το 1856, δύο χρόνια μετά την τυχαία ανακάλυψη ενός μεγάλου κοιτάσματος σιδηρομεταλλεύματος στο διαμέρισμα Meurth-et-Moselle της Γαλλίας το 1854. Η εταιρεία πήρε την βαρυσήμαντη απόφαση για την παραγωγή σωλήνων και ο πρώτος κατασκευάστηκε το 1865. Η οργάνωση της εταιρείας ήταν η πρώτη του είδους της, στη βιομηχανία σιδήρου και χάλυβα στη Λωρραίνη της Γαλλίας.

Ενώ ξεκίνησε από ένα μέτριο χυτήριο, έχει γίνει παγκόσμιος ηγέτης στο είδος της. Οι πρόεδροι της εταιρείας ήταν διορατικοί και τολμηροί. Πήραν μεγάλα κατασκευαστικά ρίσκα και την έφθασαν στο σημερινό της μέγεθος.

Η τεχνολογική καμπή της εταιρείας έγινε με την προσθήκη μικρής δόσης μαγνησίου που μετατρέπει αμέσως τον γκρίζο χυτοσίδηρο σε όλκιμο χυτοσίδηρο με κατάλυση, με εξαιρετικές ικανότητες ως προς τη μηχανική αντοχή και την επιμήκυνση, περίπου τρεις φορές μεγαλύτερες από αυτές του γκρίζου χυτοσιδήρου. Αυτές οι νέες ιδιότητες ήταν μια ευκαιρία για την ανάπτυξη των σωλήνων και αυτή η τεχνολογική ανακάλυψη τροφοδότησε την τρομερή ανάπτυξη της Pont-à-Mousson. Τώρα που ο κίνδυνος ρήξεων είχε επιτέλους ξεπεραστεί, ο όλκιμος χυτοσίδηρος έγινε ο οριστικός καθορισμός προτύπων για τους αγωγούς. Το 1970, η Pont-à-Mousson αντικατέστησε ολόκληρη την παραγωγή γκρι χυτοσιδήρου με όλκιμο χυτοσίδηρο.

Έχει εγκαταστάσεις σε 33 κράτη και εξάγει τα προϊόντα της σε 120 χώρες σε όλο τον κόσμο. Όλοι οι άνθρωποι της εταιρείας αναγνωρίζουν το ιστορικό της παρελθόν και είναι υπερήφανοι ότι «ο ήλιος δεν βασιλεύει ποτέ από τους αγωγούς τους!». Όπως παλιά λέγανε οι Άγγλοι ότι «ο ήλιος δεν δύει ποτέ από τις κτήσεις του Βρετανικού λέοντα!».

Σημ. 3^η Τα κύρια χαρακτηριστικά των αγωγών είναι: Κατηγορία πίεσης σύμφωνα με το πρότυπο EN 545-2010 και ISO 2531-2009. (Το ISO 2531 είναι το ευρωπαϊκό πρότυπο που καθορίζει τα υλικά, τις μηχανικές ιδιότητες, τις διαστάσεις και τις ανοχές για εξαρτήματα σωληνώσεων και εξαρτήματα. Περιλαμβάνει επίσης τυπικές επιστρώσεις για σωλήνα όλκιμου σιδήρου Iso2531). Η εξωτερική επίστρωση BioZinalium® αποτελείται από δύο στρώσεις: - ένα στρώμα από κράμα ψευδάργυρου-αλουμινίου 85/15, εμπλουτισμένο με χαλκό, με ελάχιστη επιφανειακή πυκνότητα 400 g/m², που εφαρμόζεται με ψεκασμό λιωμένου μετάλλου στην επιφάνεια του σιδήρου, χρησιμοποιώντας ηλεκτρικό πιστόλι ψεκασμού τόξου, από σύρμα κράματος ZnAl (Cu) - ένα προστατευτικό στρώμα Aquacoat (ημιπερατό), ένα μπλε ακρυλικό με βάση το νερό μέσου πάχους 80 microns που εφαρμόζεται με πιστόλι ψεκασμού (RAL 5005). Εσωτερική επίστρωση: τσιμεντοκονίαμα υψικαμίνου ανθεκτικό σε θειικά Τυπική άρθρωση σε πεπτικό ελαστομερές EPDM (ACS, KTW, WRAS,…) Vi αγκύρωση χωρίς μπουλόνια. Όταν ο σωλήνας είναι θαμμένος σε χώμα ειδικής αντίστασης 2.500 Ω.cm υπολογίζεται να έχει διάρκεια ζωής 150 χρόνια.

Σημ. 4^η Το λιμάνι της Αμβέρσας είναι κοντά στη περιοχή της Λωρραίνης όπου κατασκευάζονται οι αγωγοί υδρεύσεως. Τα Γαλλικά λιμάνια βρίσκονται σε τριπλάσια απόσταση.  

Σημ. 5^η Οι πληροφορίες για τους αγωγούς είναι από το διαδίκτυο : www.pamline.com & www.pamline.fr  Για τα πλοία μεταφοράς, βυθίσματα, λιμάνι απόπλου, ημερομηνίες κτλ. προέρχονται από το Λιμεναρχείο Αμφιλοχίας και από το Ναυτικό, Ναυλομεσιτικό Πρακτορείο Κυρίας Όλγας Μαμιδάκη στην Αμφιλοχία. Τους παραπάνω θερμά ευχαριστώ για τις σαφείς πληροφορίες τους.

 

Α.Κ.Κ.