Η ηρωική ιστορία του Χρήστου Κουτσογιαννόπουλου και το εμπόριο στο Αγρίνιο πριν εκατό χρόνια

 Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. καρακώστας

 

Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. καρακώστας

Παρακίνηση για το παρακάτω κείμενο έλαβα ξαναδιαβάζοντας μια επιστολή Αγρινιώτη εμπόρου, που αγόρασα πριν χρόνια σε δημοπρασία στην Αθήνα. Τότε δεν είχε για μένα κάποια «ιστορική» σημασία πέρα από μια καθαρά εμπορική δοσοληψία. Πρόσφατα όμως διάβασα, στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Αιχμή» Μεσολογγίου, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Το ανάρτησε ο  Δρ. Σωτήρης Κωτσόπουλος στις 28 Φεβρουαρίου 2019 και είναι σχετικό με την σημαντική παρακαταθήκη που άφησε πίσω του ο εκλιπών ιστορικός συγγραφέας Γιώργος Κοκοσούλας. Συγκεκριμένα συνέγραψε συνολικά 19 βιβλία που είναι πολύ σημαντικά για το Μεσολόγγι, την Αιτωλοακαρνανία και όχι μόνο. Ένα από αυτά τα βιβλία που εκδόθηκε το 2001 αναφέρεται σε μια άγνωστη στους πολλούς ηρωική κατοχική ιστορία που πρωταγωνίστησε ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος από το Αγρίνιο.

Την εποχή του μεσοπολέμου το Αγρίνιο γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Οι συγκοινωνίες και συνδέσεις με άλλες πόλεις ήταν ταχτικές και προγραμματισμένες. Το ταχυδρομείο λειτουργούσε σε πολύ καλούς ρυθμούς. Ίσως καλύτερους και από σήμερα. Έλαβα τον περασμένο μήνα το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Ρίζα Αγρινιωτών» με ένα μήνα καθυστέρηση, νόμισα ότι κάπου «χάθηκε» στην διαδρομή και η κυρία Μόλη Βότση, Πρόεδρος του Συλλόγου Αγρινιωτών, μου το ξαναέστειλε, την δεύτερη φορά έκανε μία εβδομάδα μόνο...

Η παρακάτω επιστολή-παραγγελία στάλθηκε από τον μεγαλέμπορο υφασμάτων Αγρινίου Π.Χ. Κουτσογιαννόπουλο στον προμηθευτή του στον Πειραιά Ι.Χ. Μανούσκο. Ταχυδρομήθηκε από το Αγρίνιο στις 2 Μαΐου το 1927 και παρελήφθη στον Πειραιά στις 5 Μαΐου, (τρεις μέρες μόνο!). Η παραγγελία εκτελέστηκε στις 4 Ιουνίου του 1927 και η επιστολή-παραγγελία αρχειοθετήθηκε. (ο παραλήπτης σημείωσε με μολύβι πάνω στην επιστολή: R 5-5-27, to "R" σημαίνει Received-ελήφθη, και η ημερομηνία 4-6-27 ότι  τότε εκτελέσθηκε/απεστάλη η παραγγελία των υφασμάτων).

 Ακολουθεί καθαρογραμμένη η χειρόγραφη επιστολή.

-------------------------------------

ΜΕΓΑΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ

Π. Χ. ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

         ΑΠΟΘΗΚΑΙ                                        ΕΝ ΑΓΡΙΝΙΩ                              ΠΩΛΗΣΙΣ

ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ & ΔΕΡΜΑΤΩΝ             ΙΔΡΥΘΕΙΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1882      ΧΟΝΔΡΙΚΗ & ΛΙΑΝΙΚΗ

Εν Αγρινίω τη 2 Μαΐου 1927

Κύριον

Ι. Χ. Μανούσκον  Πειραιά

Παρακαλούμεν όπως με πρώτον δια Κρυονέριον Ατμόπλοιον φορτώσετε δρίλλια λαϊκά φαρδιά και στενά, Θερινά σκούρα, λευκά και μαύρα, διότι εξ όλων αυτών μόνον 9 κομ. Λαϊκά έχομεν και ταύτα είναι ως επί το πλείστον λευκά ριγέ τα οποία δεν εξοδεύονται λόγω του χρωματισμού. Επί των εν λόγω Δριλλίων δέον να γίνει έκπτωσις της τιμής ίνα προσπαθήσωμεν και τα πωλήσωμεν διά να μην μένουν εν τη αποθήκη μας. Κατά το διαρρεύσαν από 10 λήξαντος και εντεύθεν διάστημα δεν επωλήσαμε παρά μόνον 2 κομ. λαϊκά διότι ως και ανωτέρω σας γράφομεν δεν έχωμεν έξ αυτών. Διά τούτο και πάλιν σας παρακαλούμεν όπως τη προσπαθεία σας, γίνει συντομοτέρα η φόρτωσις, διότι όσον βραδύνει αύτη τοσούτον περισσότερον αποκόπτονται αί εργασίαι και αναγκάζονται οί πελάται μας να προμηθεύονται δρίλλια άλλων εργοστασίων.

Η φόρτωσις να γίνει διά των Ατ/ων Ναυσικά ή Αμβρακία διότι έχωμεν συμφωνήσει με τον πράκτορά των διά την συμφεροτέραν πληρωμήν των εξόδων, επειδή οι πράκτορες των άλλων ατμ/ων εισπράτουν  εκφορτωτικά μεγαλύτερα ποσά. Εν αναμονή

Διατελώ πρόθυμος Π.Χ. Κουτσογιαννόπουλος

--------------------------------------------------------

Ο συγγραφέας Γιώργος Κοκοσούλας έγραψε το βιβλίο «Η τάξη μου και άλλες ιστορίες λογής-λογής». Εκδόθηκε το 2001. Κείμενο από το βιβλίο αναδημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» σε ένθετη έκδοσή του την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου του 2002.

Περιληπτικά τα ιστορικά γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο έχουν ως εξής.

Υπόθεση Χρ. Κουτσογιαννόπουλου «1943-1944»

Πρωταγωνιστής κατοχικής πατριωτικής ιστορίας υπήρξε ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος,  γιός του Π.Χ. Κουτσογιαννόπουλου, του εμπόρου υφασμάτων από το Αγρίνιο. Την νύχτα της 21ης Νοεμβρίου 1943 συνελήφθη στο σπίτι του για υπόθαλψη Γερμανού στρατιώτη που δραπέτευσε, (ο στρατιώτης ήταν Γαλλικής καταγωγής).

Ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος γεννήθηκε στο Αγρίνιο γύρω στο 1907, μιλούσε ξένες γλώσσες, είχε σημαντική μόρφωση, είχε κλίση και ταλέντο στην μουσική, συνέθετε τραγούδια και έπαιζε μουσικά όργανα.

Στον Γερμανικό στρατό κατοχής στο Αγρίνιο υπηρετούσε-παρά την θέλησή του-ο Ζαν Μιστρέλ, Γάλλος από το Στρασβούργο. Στο Εμπορικό κατάστημα του Κουτσογιαννόπουλου γνωρίστηκαν, μιλούσαν στα Γαλλικά και έγιναν φίλοι.  Ο Ζαν Μιστρέλ εγκατέλειψε τον Γερμανικό στρατό και βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του φίλου του Χρήστου στην οδό Στάϊκου 35. Το κρησφύγετο προδόθηκε στους Γερμανούς. Στρατιωτικό απόσπασμα έκανε έφοδο στο σπίτι τα μεσάνυχτα της 20ης Νοεμβρίου 1943. Ο Γάλλος πρόλαβε και βγήκε από την πίσω πόρτα και γλύτωσε από σίγουρη εκτέλεση. Ακολούθησε το σχέδιο που ήδη είχε καταστρωθεί από το ΕΑΜ και φιλοξενήθηκε σε ασφαλή κρησφύγετα.   Ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος συνελήφθη. Κατά την μεταφορά του στην Γκεστάπο έτρεξε σε ένα στενό και δραπέτευσε.

Οι Γερμανοί στις 23 Νοέμβρη έβγαλαν την παρακάτω ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Δυτική Ελλάς":

«Καθίσταται γνωστόν ότι ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος, κάτοικος Αγρινίου οδός Στάϊκου 35, προσεπάθησε να πείση Γερμανικά Στρατιωτικά στελέχη, όπως εγκαταλείψουν τη Σημαίαν των και δραπετεύσουν...Εκείνος όστις ήθελε παράσχη προστασίαν και άσυλον εις τον Χρήστον Κουτσογιαννόπουλον καθίσταται υπεύθυνος ως υποστηρικτής των πράξεων τούτου και θα κληθεί να λογοδοτήση...».

Ο Γάλλος δυστυχώς δεν κατάφερε να επιβιώσει από τις ταλαιπωρίες στα βουνά ακολουθώντας τους αντιστασιακούς Έλληνες φίλους του. Αρρώστησε από δυσεντερία έκανε πυρετό και ελλείψει γιατρού και φαρμακευτικής αγωγής πέθανε στα 23 του χρόνια στις 11  Δεκεμβρίου. Έζησε μόνο 20 μέρες ελεύθερος στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας.

Ο  θάνατός του έφερε μεγάλη στενοχώρια στον Χρήστο Κουτσογιαννόπουλο που δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την απώλεια του φίλου του.  Φυγόδικος από το Αγρίνιο βρήκε βοήθεια από κάποιον Πρόεδρο Χωριού που του έβγαλε ψεύτικο πιστοποιητικό γεννήσεως στο όνομα Χρήστος Ελευθερίου. Κατέβηκε από το βουνό στο Μεσολόγγι και έβγαλε ταυτότητα και άδεια μετακίνησης για την Αθήνα. Εκεί έμενε η αδερφή του Βιβή Κουτσογιαννοπούλου - Σπηλιωπούλου. Αλλά τελικά δεν έμεινε στην αδερφή του, πάντα φοβούμενος, μια και ήταν επικηρυγμένος, φιλοξενήθηκε σε σπίτι φίλου του Στάϊκου.

Μετά τον πόλεμο ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος ταξίδεψε στην Γαλλία όπου μετέφερε τα οστά του Ζαν Μιστλέρ στην οικογένειά του. Εκεί γνωρίστηκε και παντρεύθηκε την αδερφή του φίλου του Ζοζεφίν, με την οποία αλληλογραφούσε.

Οι παρακάτω πληροφορίες είναι από τον εκλιπόντα φίλο μου Αιτωλοακαρνάνα ιστορικό Θόδωρο Μέμου Πολίτη. (δημοσιεύτηκε στα «Επίκαιρα Αιτωλοακαρνανίας», τεύχος 22, τον Απρίλιο του 1997).

Οι Γερμανοί μετά τη λιποταξία του Ζαν Μιστλέρ συλλάβανε την οικογένειά του στο Στρασβούργο και την έκλεισαν σε στρατόπεδο.

Οταν ο Κουτσογιαννόπουλος πήγε στο Στρασβούργο παντρεύτηκε εκεί τη Ζοζεφίν με καθολικό γάμο και γυρίζοντας στο Αγρίνιο στεφανώθηκαν σε ορθόδοξη εκκλησία στις 20 Απριλίου 1950. Ο γάμος τους δεν άφησε απογόνους.

Στη δεκαετία του '70 μια ανιψιά της Ζοζεφίν από αδερφή της ήρθε να τους δει στο Αγρίνιο κι εκεί γνωρίστηκε με τον Χριστόφορο Σπαθούλα και παντρεύτηκαν. Από τον δεύτερο αυτόν ελληνογαλλικό γάμο γεννήθηκαν η Ιρέν κι ο Δημήτρης.

Ο Χρήστος Κουτσογιαννόπουλος πέθανε στις 21 Απριλίου 1982 στα 76 του, καθώς ανέβαινε τα σκαλοπάτια του Αγίου Χριστόφορου και η Ζοζεφίν πέθανε στις 27 Ιανουαρίου 1997 στα 72 της χρόνια.

Πηγές πληροφοριών για το παραπάνω κείμενο.

Επιστολή του εμπόρου Κουτσογιαννόπουλου αγορασμένη από τον γράφοντα σε δημοπρασία στην Αθήνα πριν 15 χρόνια.

Γεωργίου Ι. Κοκοσούλα «Η τάξη μου και άλλες ιστορίες λογής-λογής». Έκδοση το 2001.

Ένθετο «Ριζοσπάστη» της Κυριακής 15 Δεκέμβρη 2002

Ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Αιχμή» Μεσολογγίου, άρθρο Δρ. Σωτήρη Κωτσόπουλου, 03.03.2019

Άρθρο Θ.Μ.Πολίτη στα «Επίκαιρα Αιτωλοακαρνανίας», τεύχος 22, Απρίλιος 1997.

Απόστολος Κων. Καρακώστας

 

 

 

 

 

 

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τους Ήρωες Πιλότους τίμησε η Μεγάλη Χώρα Αγρινίου

“Η προσφορά των Στάϊκων στον Αγώνα του 1821”

«Καλή Ανάσταση Πατέρα μου»