Κώστας Δήμου Μαραγιάννης, ένας αγνός Αποκουρίτης λαογράφος
Κώστας Δήμου Μαραγιάννης, ένας αγνός Αποκουρίτης λαογράφος
Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας
Κάτω από τον βαθύ ίσκιο των αιωνόβιων πλατανιών της πλατείας Δημαρχείου στο κέντρο του Θέρμου, και ενώ δίπλα έρεαν τα τρεχούμενα καθαρά νερά των πηγών, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση προς τιμή του Θερμιώτη Κώστα Δήμου Μαραγιάννη.
Κυριακή μεσημέρι 22 Αυγούστου στο αποκορύφωμα των καλοκαιρινών διακοπών, η πλατεία και η γύρω πλακόστρωτη περιοχή γέμισε από νωρίς με επισκέπτες από το θέρμο, την ευρύτερη περιοχή αλλά και με πολλούς Αγρινιώτες που ήρθαν για να τιμήσουν τον Συμβολαιογράφο-Αντιστασιακό στην κατοχή-ιστορικό ερευνητή-συγγραφέα-λαογράφο και χαμηλών τόνων ευεργέτη Κώστα Μαραγιάννη.
Γεννημένος το 1928 στο διπλανό Μέγα Δένδρο δραστηριοποιήθηκε επί τέσσερες δεκαετίες στο εμπορικό και κοινωνικό κέντρο της Αιτωλοακαρνανίας το κοντινό Αγρίνιο. Παράλληλα με το επάγγελμά του ασχολήθηκε με την καταγραφή λαογραφικών στοιχείων της περιοχής αλλά και πιο πέρα. Χάρις στις πολυετείς εργασίες του όσα κατέγραψε είναι η πνευματική του κληρονομιά στις επόμενες γενιές. Πολλές από τις ευεργεσίες του δεν αποκαλύφθηκαν, είναι άγνωστες στους πολλούς. Με προσπάθειες μιας ζωής συγκέντρωσε πλούσιο ιστορικό υλικό και έχει γράψει 15 βιβλία που εδώ και χρόνια χρησιμοποιούνται από νεότερους ερευνητές σε όλη την Ελλάδα. Από το 1946 και μετά έχει δημοσιεύσει αμέτρητα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1949 γράφει στο «Βήμα» για τον Κοσμά τον Αιτωλό. (Πολύ πριν την αγιοποίηση του το 1961). Τονίζει πρώτος αυτός, ότι ο Άγιος Κοσμάς προετοίμασε τον ξεσηκωμό του γένους, αυτό που τώρα που γιορτάζομε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, είναι γνωστό σε όλους. Γράφει συγκεκριμένα: «…..ο Κοσμάς με το λαοπαιδευτικό του έργο και με τα πολλά σχολεία που έφτιαξε και την μεγάλη αξία που έδωσε σε αυτά, ήτανε ο θεμελιωτής του 1821.»
Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια επιστημονικά-λαογραφικά-ιστορικά-θρησκευτικά και άλλα. Τιμήθηκε με το μετάλλιο της Εθνικής Αντίστασης, και βραβεία από τον Πολιτιστικό Όμιλο Θέρμου, τον Σύλλογο Αποκουρητών Αγρινίου, Τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ο Μακρυγιάννης» Αγρινίου, τον Σύλλογο Αποκουρητών Αθηνών και άλλους συλλόγους του Νομού Αιτωλοακαρνανίας (Τα πλήρη βιογραφικά του στοιχεία-αντιστασιακή του δράση-πλήρη κατάλογο των βιβλίων του και εργασιών του, περιέγραψε αναλυτικά η κόρη του Βασιλική Μαραγιάννη στην ομιλία της. Ο πλήρης λόγος της ακολουθεί παρακάτω.)
Τον συντονισμό της εκδήλωσης και την παρουσίαση των ομιλητών οργάνωσε και έφερε εις πέρας με άψογο τρόπο η κα. Σοφία Αγνίδη του Κέντρου Πολιτισμού του Δήμου Θέρμου.
O Δήμαρχος Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας υποδέχθηκε τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ. Κοσμά, και οι δυο μαζί έκαναν τα αποκαλυπτήρια της ορειχάλκινης προτομής του Κώστα Μαραγιάννη που φιλοτέχνησε ο γνωστός καταξιωμένος Αιτωλοακαρνάνας γλύπτης Βασίλης Παπασάϊκας. Την Ελληνική σημαία που κάλυπτε την προτομή παρέδωσε ο Δήμαρχος στις κόρες του τιμώμενου κυρίες Βασιλική και Δήμητρα Μαραγιάννη.
Ο Σεβασμιότατος με συν λειτουργούς τον Πανοσιολογιότατο Αρχιερατικό Επίτροπο Θέρμου πατέρα Θεόκλητο Ράπτη και ιερείς της ευρύτερης περιοχής Θέρμου, έψαλε την επιμνημόσυνο δέηση.
Η παρουσιάστρια κάλεσε στο βήμα τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και εκείνος με τον μειλίχιο λόγο του αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του εκλιπόντος προ τετραετίας (1917) Κώστα Δήμου Μαραγιάννη. Μίλησε για την προσφορά του στην εκκλησία και την ιστορική κληρονομιά που άφησε στον τόπο του. Συνεχάρη τον Δήμο Θέρμου που αποδίδει με τις πράξεις του σαν αυτή, τιμή ευγνωμοσύνη και ευχαριστία σε ανθρώπους που έδρασαν και πρωτοστάτησαν σε μεγάλα πνευματικά και αγιασμένα έργα. «Συν χαίρομαι-είπε-τον Δήμαρχο και όλους τους συνεργάτες του, συν χαίρομαι την οικογένεια του αειμνήστου αδελφού μας Κωνσταντίνου και ευχόμαστε τέτοιες εκδηλώσεις πάντα να γίνονται για να ανεβαίνομε και για να αγαπούμε κι εμείς τα ιδανικά».
Ο Δήμαρχος κ. Κωνσταντάρας στον χαιρετισμό του είπε μεταξύ των άλλων: «Καλωσορίζω στην σημερινή εκδήλωση τον σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας, τους σεβαστούς πατέρες, τον Βουλευτή κ. Βαρεμένο, τον πρώην Δήμαρχο Αγρινίου κ. Γιάννη Βαϊνά, την Αντιδήμαρχο Αγρινίου κα. Μαρία Παπαγεωργίου, τις κυρίες Βασιλική και Δήμητρα Μαραγιάννη, συγγενείς του Κώστα Δήμου Μαραγιάννη, εκπροσώπους φορέων, αγαπητούς μου συμπολίτες». Και συνέχισε. «Ο Δήμος τιμά σήμερα αυτόν που υπηρέτησε αλλά κυρίως αγάπησε αυτόν τον τόπο. Μεγάλωσε στο Μέγα Δένδρο σε δύσκολα χρόνια και κάτω από αντίξοες συνθήκες. Σπούδασε και εργάστηκε σαν συμβολαιογράφος στον τόπο του. Η παρουσία του στο Θέρμο ήταν τακτική και δεν έλειπε καμία Κυριακή αν και η εργασία του ήταν στο Αγρίνιο. Εκεί όταν συναντούσε Θερμιώτη, Αποκουρίτη όπως έλεγε, μιλούσε μαζί του με τις ώρες. Τα ενδιαφέροντά του έφθαναν και πέρα από την περιοχή μας, μέχρι και στα Άγραφα. Σύλλογοι από τα Βραγγιανά τον καλούσαν και εκείνος πρόθυμα συμμετείχε στα συνέδριά τους για τον Κατσαντώνη. Ο Ευάγγελος Παπαστράτος στο βιβλίο του «Η δουλειά και ο κόπος της» γράφει ότι δεν αρκεί μόνο να μαζεύει κάποιος, πιο σημαντικό είναι να δίνει όσα μπορεί. Έτσι και ο Κώστας Δήμου Μαραγιάννης υπήρξε ένας αθόρυβος εργάτης, ένας ευπρεπής και διακριτικός άνθρωπος. Με δικές του δαπάνες, αρκετά σημαντικές, ανακατασκεύασε την κατεστραμμένη Ιερά Μονή Καταφυγίου, ήταν στα πρόθυρα κατάρρευσης, τώρα χάρις σαυτόν θα στέκεται για πολλούς αιώνες. Βοήθησε και στην ανακατασκευή της Αγίας Σωτήρας στον Δρυμώνα αλλά και στην Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά. Μάλιστα αυτός από τους πρώτους συνέγραψε άρθρο στο Βήμα και αργότερα βιβλίο για τον Άγιό μας Πατροκοσμά. Υπέρμετρη ήταν η αγάπη του για το Περιβάλλον, τα βουνά και τα δένδρα. Προέβλεπε με την μεγάλη του οξυδέρκεια την επερχόμενη κλιματική αλλαγή, αλλά και την αδιαφορία του σύγχρονου ανθρώπου για το περιβάλλον. Και φθάσαμε στο σήμερα που θρηνούμε την τεράστια καταστροφή στον φυτικό και ζωικό πλούτο της χώρας μας. Τώρα που χάθηκαν δάση και ζώα το μήνυμα του Μαραγιάννη είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ. Για αυτούς όλους τους λόγους η Δημοτική αρχή του Θέρμου αποφάσισε να τιμήσει τον τίμιο επιστήμονα-επαγγελματία-συγγραφέα-ερευνητή και λαογράφο τοποθετώντας την προτομή του δίπλα στον άλλο μεγάλο λαογράφο μας τον Δημήτρη Λουκόπουλο και παραδίπλα από τις προτομές πανάξιων πατριωτών μας όπως του Αριστείδη Κουβέλη και Τάσου Ακρίδα. Αγαπητές κυρίες Βασιλική και Δήμητρα Μαραγιάννη θεωρούμε ότι πράξαμε το σωστό απέναντι στην ιστορία του Απόκουρου, στην συνείδηση και την αποστολή μας ως Δημοτική Αρχή».
Ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. Γεώργιος Βαρεμένος χαιρέτισε την εκδήλωση σαν εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και αναφερόμενος στον τιμώμενο Θερμιώτη Κώστα Μαραγιάννη είπε ότι «είχε το βλέμμα στραμμένο προς τα έξω και όχι προς το δικό του εγώ. Ήταν ένας οραματιστής του μέλλοντος αξιολογώντας το παρελθόν, κατέγραψε την ανθρώπινη ιστορία ώστε να οδηγηθούμε σε ένα καλύτερο αύριο. Ο απλός πολίτης-συνέχισε-πρέπει να βιώσει το περιβάλλον σαν το σπίτι του και να το προστατεύσει όσο καλύτερα μπορεί, γιατί το περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας». Αναφέρθηκε στην μεγάλη καταστροφή στην Εύβοια και στην εξαφάνιση μαζί με τα δάση και συναφών επαγγελμάτων όπως των μελισσοκόμων της περιοχής αλλά και των ρητινο-συλλεκτών, ίσως επάγγελμα άγνωστο στα μέρη μας αλλά βασικό επάγγελμα σε άλλα διαμερίσματα της χώρας μας. Συνεχάρη τον Δήμο Θέρμου για την εκδήλωση προς τιμή του Κώστα Δήμου Μαραγιάννη.
Στο βήμα ανέβηκε η κυρία Βασιλική Μαραγιάννη, κόρη του συμβολαιογράφου-συγγραφέα και ιστορικού ερευνητή, συμβολαιογράφος κι η ίδια, απόφοιτος τη Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ευχαρίστησε όλους τους παραβρισκόμενους και συνέχισε περιγράφοντας την προσωπικότητα του αγαπημένου της πατέρα. Μέσα από την ομιλία της ξεπήδησαν πολύ συγκινητικά λόγια και φάνηκε η μεγάλη αξία του Κώστα Μαραγιάννη, και η αγάπη του όχι μόνο για την οικογένειά του αλλά και για όλους τους συγχωριανούς του Μέγα Δενδριώτες και γενικότερα για όλους την περιοχή του Απόκουρου και πέρα από αυτό.
Με το πέρας της 35λεπτης ομιλίας της κυρίας Μαραγιάννη, ο Δήμαρχος δώρισε στις αδελφές Βασιλική και Δήμητρα Μαραγιάννη το βιβλίο «Απόκουρον τόπος της Αιτωλίας» που συνέγραψε ο Διδάκτορας καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Ιωάννης Νεραντζής.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν πλήθος πολιτών της περιοχής Θέρμου, επισκέπτες από το Αγρίνιο και αλλού. Πέρα από όσους καλωσόρισε ο Δήμαρχος στον χαιρετισμό του, παραβρέθηκαν και ο κ. Κασόλας Θεόδωρος Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο κ. Κώστας Μαραγιάννης εκπαιδευτικός, διευθυντής του Γενικού Λυκείου Θέρμου και Αρχηγός της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης. Όπως και παραπάνω εγράφη, ο πρώην Δήμαρχος Αγρινίου κ. Γιάννης Βαϊνάς συνοδευόμενος από την δραστήρια σύζυγό του (Ιστορική και Αρχαιολογική Εταιρεία Δυτικής Ελλάδας) κα. Μαίρη Τσιχριτζή Βαϊνά. Εκπρόσωποι εκπαιδευτικών και φορέων της περιοχής. Ο παλαίμαχος Δάσκαλος και Ορειβάτης Βασίλης Κιτσόπουλος, που παρέα «οργώσαμε» τα μονοπάτια και τις ψηλές κορφές του Ολύμπου τα τελευταία 40 χρόνια, και πολλοί άλλοι αξιόλογοι πολίτες που λυπάμαι που δεν γνωρίζω τα ονόματά τους.
Όπως σε όλες τις εκδηλώσεις της περιοχής έτσι και εδώ, οι τεχνικοί της οικογενειακής επιχείρησης «Δημάκης Ο.Ε. Εικόνα & Ήχος», έκανε από νωρίς τις τοποθετήσεις των ηχείων σε «στρατηγικά» σημεία και η ποιότητα του ήχου ήταν εξαιρετική, καθώς και η επιλογή της απαλής μουσικής με την οποία υποδέχθηκαν στην εκδήλωση τους καλεσμένους.
Και τα δικά μου συγχαρητήρια στον Δήμο Θέρμου που με τις πρωτοβουλίες του και τις απανωτές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια της παλιγγενεσίας και όχι μόνο, έρχεται ίσως πρώτος στον νομό μας.
Να θυμίσομε εδώ και την επόμενη εκδήλωση αύριο Τρίτη 24 Αυγούστου στον ίδιο χώρο προς τιμή του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού.
Απόστολος Κων. Καρακώστας
Ακολουθεί η πλήρης ομιλία της κα. Βασιλικής Μαραγιάννη:
22-8-21
Σεβασμιώτατε, Πανοσιολογιώτατοι, Σεβαστοί πατέρες , Εκλεκτοί προσκεκλημένοι , Αισθανόμαστε σήμερα, μεγάλη ευγνωμοσύνη και σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την σημερινή εκδήλωση .
Κύριε Δήμαρχε ,
Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για ολόκληρη την οικογενειά μας και για εμένα προσωπικά η απόφασή σας αυτή, να τιμήσετε σήμερα τον αείμνηστο πατέρα μου με την αποκάλυψη της προτομής του, τον Κώστα Δήμου Μαραγιάννη που γεννήθηκε και ανδρώθηκε στο Μέγα δένδρο Θέρμου όπου διδάχτηκε τα πρώτα του γράμματα έζησε στο Αγρίνιο, εργάστηκε και παράλληλα μελέτησε και κατέγραψε με στωικότητα και αμεροληψία την τοπική ιστορία του τόπου μας αλλά και τη λαϊκή σοφία, δίνοντας πολύ χώρο στην καρδιά του στους συνανθρώπους μας και στις ζωές τους καταγράφοντας συμβάντα, μαρτυρίες , γεγονότα και αποσπάσματα .
O Κώστας Δήμου Μαραγιάννης, γνώστης της απλής λαϊκής ψυχής με επιμονή σπάνια και με ψυχικές αρετές ακατάβλητες , με άοκνη μελέτη και μέσα από απέραντες διαδρομές του μυαλού και του συναισθήματος κατορθώνει να περισυλλέξει, διασώσει και καταγράψει ένα μεγάλο μέρος από την τοπική ιστορία μας και τη λαϊκή μας παράδοση, και να μας το παρουσιάσει ζωντανό τεκμηριωμένο και ακέραιο στα βιβλία ,στις μελέτες , στα άρθρα του έχοντας πλήρη επίγνωση των καιρών που περνάμε ως κοινωνία .
Επιτρέψτε μου να τον σκιαγραφήσω εγώ, που μια ζωή ήμουν κοντά του και που κάθε στιγμή με δίδασκε ήρεμα, υπομονετικά, ώριμα με το παράδειγμα, την καλοσύνη του ,την ευγένεια και την ανθρωπιά του .
Το παιδί με τα σπινθηροβόλα γαλανά μάτια γεννήθηκε στο Μέγα Δένδρο Θέρμου το έτος 1928, γιος του Δήμου και της Βασιλικής που απ τη στιγμή που κατάλαβε τον εαυτό του είναι γεμάτος από ενδιαφέρον για τη ζωή, παρακολουθεί, γράφει, σημειώνει ,και στην ψυχή του με τρυφερότητα και καλοσύνη καταγράφει, αποτυπώνει και απομνημονεύει τα πάντα. Λατρεύει όχι μόνο τη γη αλλά κυρίως τους ανθρώπους της κι όλο αυτό λειτουργεί σαν καθοριστικός παράγων στη διαμόρφωση του προσωπικού του χώρου.
Τελειώνει το δημοτικό σχολείο του Μέγα δένδρου Θέρμου και μετά φοιτά στο εξατάξιο ιστορικό Γυμνάσιο Θέρμου. Φιλομαθής και περίεργος, ευαίσθητος και τρυφερός δεν ξεχνά ποτέ τους καθηγητές και τους δασκάλους του και δεν σταματά ν αναφέρεται σ αυτούς μέχρι το τέλος της ζωής του με σεβασμό κι ευγνωμοσύνη.
Κατά την Κατοχή, από τις αρχές του 1943 μέχρι τέλους του 1944, λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση, συμμετέχοντας στην Πανελλήνια Οργάνωση Νέων του Εαμικού κινήματος του γυμνασίου Θέρμου και του χωριού Μεγαδένδρου, όπου απασχολείται με οργανωτικά και οικονομικά θέματα της οργάνωσης αυτής, με κύριο το ενδιαφέρον του στην απελευθέρωση του έθνους αλλά και στο να μη χυθεί αδελφικό αίμα.
Τη δράση του αυτή την πληροφορούνται οι Γερμανοί στο Αγρίνιο και τον Αύγουστο του 1944 τον αναζητούν στο Μεγαδένδρο για να τον εκτελέσουν, σώζεται δε τυχαία και από διαίσθηση και από τότε ανεβαίνει στα βουνά μέχρι την αποχώρησή τους .
Το 1946 διορίζεται κατώτερος υγειονομικός υπάλληλος στο Υγειονομικό Κέντρο Αττικοβοιωτίας, το 1948 μετατίθεται στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Υγιεινής στη Διεύθυνση Διοίκησης, και λίγο αργότερα στο τμήμα Νομοτεχνικής Αρτιότητας του ενοποιημένου Υπουργείου Υγιεινής και Πρόνοιας, όπου απασχολείται από τον υπουργό Σταύρο Πολυζωγόπουλο στη σύνταξη νομοσχεδίων του Υπουργείου και την προώθησή τους στη Βουλή προς ψήφιση, μέσω της Γραμματείας του Υπουργικού Συμβουλίου.
Το 1947 εισάγεται στη Θεολογική Σχολή, αλλά σπουδάζει, εργαζόμενος, Νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και αποφοιτά από τη Νομική Σχολή στις 30 Μαρτίου 1955.
Αξιώνεται να έχει άριστους Νομοδιδασκάλους, όπως τους Τριανταφυλλόπουλο, Μπαλή, Μαριδάκη, Πράτσικα, Λιτζερόπουλο, Γ. Ράμμο, Μιχάλη Δένδια, και άλλους ακόμη, ενώ παρακολουθεί και Θεολογικά μαθήματα με τους διακεκριμένους καθηγητές Τρεμπέλα, Μπρατσιώτη και άλλους .
Από το έτος 1955 έως 1956 ασκείται ως Δικηγόρος στον μεγάλο δάσκαλο της νομικής επιστήμης, δικηγόρο Αθηνών, αείμνηστο Αριστοτέλη Δημητρίου Βαζούρα, γιο του συμβολαιογράφου Θέρμου, Δημητρίου Πάνου Βαζούρα, από τον οποίο διδάσκεται πολλά.
Το 1956 διορίζεται συμβολαιογράφος Θέρμου και το 1958 μετατίθεται στο Αγρίνιο, όπου ασκεί μαχητική συμβολαιογραφία έως το έτος 1998, οπότε συνταξιοδοτείται και τιμάται σε ειδική τελετή από τους συναδέλφους του συμβολαιογράφους του Αγρινίου.
Η θεία μορφή που τον σημαδεύει βαθειά στη ζωή του , είναι εκείνη του Πατροκοσμά, κι όταν με μια χιλιοτσακισμένη βαλίτσα ξεκινά στις 21 Νοεμβρίου 1946 για την Αθήνα, με τα ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΙΑ του Αριστοτέλη στο χέρι, κάνοντας το σταυρό του στην εκκλησιά του χωριού του «τα Εισόδια της Θεοτόκου-Παναγιά Πολυσπορίτισσα » ,κάνει τάμα και σκοπό ζωής, να γυρίσει χρήσιμος και δυνατός και να αναδείξει τον άγιο στον τόπο του.
Τον Αύγουστο του 1949 στην εφημερίδα ΒΗΜΑ Αθηνών, γράφει σχετικό άρθρο για τον Κοσμά Αιτωλό, στο οποίο αναφέρει, ότι, με τα σχολεία που ίδρυσε ο Κοσμάς, ήταν ο θεμελιωτής του 1821 και ότι ήταν ο πρώτος που διείδε πως «η Παιδεία μακροπρόθεσμα θα ζητούσε να βρει τη χαμένη αδελφή της Ελευθερία», έκφραση η οποία έγινε συγγραφικό απόφθεγμα.
Εκτός απ τον πατροκοσμά, που έχει κάνει σκοπό της ζωής του να αναδείξει το μέγιστο έργο του, αγωνίζεται και για τις άλλες εμβληματικές μορφές της πατρίδας του όπως τον Χρύσανθο τον Αιτωλό και τον Ευγένιο Γιαννούλη τον Αιτωλό .
Κατά διάφορα χρονικά διαστήματα, γράφει πολλά άρθρα και κείμενα στον επαρχιακό και αθηναϊκό τύπο, τα περισσότερα των οποίων αναφέρονται στον αγώνα του 1821 και στην Εθνική Αντίσταση, διατελεί δε και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών Ιερού Αγώνος 1821 στη Στερεά Ελλάδα για την Αιτωλοακαρνανία και Αντιπρόεδρος της Ιστορικής και Αρχαιολογικής Εταιρείας Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος της καθώς και μέλος του Συλλόγου Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών.
Μετέχει στις περισσότερες εκδηλώσεις του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών και ειδικότερα είναι ο κύριος ομιλητής στην εκδήλωση του άνω συλλόγου στο Πετροχώρι το 1976 σε μνήμη των μαχών του Γεωργίου Καραϊσκάκη κατά των Τούρκων το 1825 και στην εκδήλωση για τον Κίτσο Πλάκα το 1981 στο Δρυμώνα.
Στην πρώτη εκδήλωση, προλογίζει ο διακεκριμένος δικηγόρος και Εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ Τάσιος Ακρίδας, ενώ οι ομιλίες του αυτές δημοσιεύονται στο βιβλίο «Ιστορικά της Ρούμελης».
Μετά αδελφών και φίλων του Αγιοκοσμητών ιδρύει το Σύλλογο «Ευγένιος Γιαννούλης - Κοσμάς ο Αιτωλός Μεγαδένδρου», ο οποίος αργότερα διευρύνεται σε «Κέντρο Λαογραφικών και Ιστορικών Ερευνών, Ευγένιος Γιαννούλης και Κοσμάς ο Αιτωλός Μεγαδένδρου» , αναπτύσσει δε ,μεγάλη πολιτιστική δράση και εκδίδει πολλά βιβλία.
Συνδέεται πολύ με τον τόπο του , μέσα από μια αγιότητα επικοινωνίας με το ιερό σύμπαν που αντιπροσωπεύει για αυτόν ο συγκεκριμένος χώρος.
Δουλεύει όλη του τη ζωή μελετώντας και καταγράφοντας καλοπροαίρετα, σεμνά, χωρίς εγωκεντρισμό με απλό λόγο, για να αφήσει ένα έργο πολυδιάστατο , αποτυπωμένο με το δικό του ύφος, μια ιστορία της περιοχής μας που ξεκινά από την αρχαιότητα .Με την μελέτη του, καταφέρνει να εισχωρεί βαθιά στις ρίζες των ιστορικών γεγονότων ,να τα συγκεντρώνει, και να τα παραδίδει μέσα απ τα βιβλία του και τα άπειρα δημοσιεύματά του στους επόμενους- ,όπως χαρακτηριστικά έλεγε- στα νιάτα που υπεραγαπά.
Πάντα ακούραστος και με βαθειά αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους με ενθουσιασμό αναφέρεται στα ιστορικά μνημεία αλλά και τα τοπωνύμια, τα ιστορικά σημεία αλλά και τις δοξασίες και τις παραδόσεις, τις λαϊκές ρήσεις, εκφράσεις, παροιμίες και αποφθέγματα. Συγκεντρώνει τα τραγούδια της περιοχής μας και παράλληλα σχολιάζει σύμφωνα με τις μελέτες τα ακούσματα και τις μνήμες του. Είναι απλός στο λόγο του και ταυτόχρονα μοναδικός μεταδότης της βαθιάς του γνώσης. Η λαογραφική του προσφορά θα παραμένει μια απ τις πλουσιότερες πηγές του Νεοελληνικού λαϊκού βίου.
Εκδίδει τα βιβλία: «Το Αρχαίο Θέρμο».
· «Το Απόκουρο Ιστορία-Μνημεία-Λαογραφία-Διδάσκαλοι του γένους».
· «Τραγούδια των χωριών του Θέρμου και των βουνών της Ρούμελης».
· «Το Αργυρό Πηγάδι (Γκιρτοβός) και ο Ναός του Αγίου Γεωργίου».
· «Κοσμάς ο Αιτωλός, Θρησκευτική ιδεοπολιτική και κοινωνική θεώρηση των ιδεών και του έργου του».
· «Μεσοκώμη Ευρυτανίας - Ιστορία, Μνημεία - Λαογραφία».
· «Το Μοναστήρι του Καταφυγίου (Δρυμώνα)».
· «Αποκουρήτες Αγωνιστές του 1821».
· «Η προσφορά του Ιερού μας Κλήρου και των Μοναστηριών της Ελλάδας κατά την Τουρκοκρατία στη Θρησκεία, στην Παιδεία, στην Πατρίδα και στην Επανάσταση του 1821».
· «Οι Εκκλησίες του Αγρινίου»,
· «Μακύνεια Ρίζα - Μολύκρειο Αντίρριο - Ναύπακτος, Ιστορικολαο- γραφικά και Μνημεία τους»,
· «Η Εθνική Αντίσταση στο Θέρμο και στα χωριά του το 1941-1944 - Λαογραφικά - Πολιτιστικά - Αντιστασιακά».
· Γράφει τα ίστορικολαογραφικά του Δρυμώνα (Μπερίκου), της Αετόπετρας των Σιαδιμαίων της Κοσκινάς και του Ταξιάρχη - Θέρμου. Ακόμη επιμελείται το πλείστον των εκδόσεων βιβλίων και ομιλιών του Κέντρου Λαογραφικών και Ιστορικών Ερευνών Ευγένιος Γιαννούλης - Κοσμάς ο Αιτωλός Μεγαδένδρου.
· Τον Ιούλιο του 2011 εκδίδει ένα άλλο έργο ζωής το βιβλίο του: Το Αγρίνιο « Μία περιδιάβαση στον τόπο. Μία προσέγγιση σε πρόσωπα και γεγονότα .»
· Τέλος το 2013 εκδιδει το βιβλίο του ΗΚοινωνία η Δημοκρατία (Αρχαιοελληνισμός-Χριστιανισμός- Ιστορικά-Λαογραφικά –Πολιτικά –Πολιτιστκά-Σοφα λόγια μεγαλων ανθρώπων)
Για την προσφορά στα γράμματα και τα βιβλία του Κώστα Δήμου Μαραγιάννη αναφέρεται στον τόμο 34 και σελίδα 628 και η σύγχρονη Εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος».
Στη συγγραφική δράση του , αναφέρονται πάρα πολλοί συγγραφείς ,μελετητές και ερευνητές μεταξύ των οποίων ο αείμνηστος Ι Κουφός στην Αιτωλοακαρνανική και Ευρυτανική Εγκυκλοπαίδεια, καθώς και η Ηγουμένη του Μοναστηριού του «Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Μεγαδένδρου Θέρμου» Ευθυμία Μοναχή, κατά κόσμον Γκελτή η οποία στα βιβλία της αναφέρεται στο συγγραφικό του έργο, και εκφράζει τις πλήρεις ευχαριστίες της προς αυτόν , γιατί της έδωσε διάφορα στοιχεία τα οποία χρειάσθηκε για τη συγγραφή του βιβλίου της αλλά και για την αγάπη του και για το ενδιαφέρον του για την πρόοδο του Μοναστηριού αυτού.
Μετέχει σχεδόν σε όλα τα Συμβολαιογραφικά Συνέδρια του κράτους, επιδιώκοντας την καλύτερη οργάνωση της Συμβολαιογραφίας, την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, την καλύτερη δικαιοσύνη στους πολίτες , την καλύτερη εξυπηρέτηση καθώς και τη μεγαλύτερη αγάπη μεταξύ των συναδέλφων του.
Επίσης μετέχει στα περισσότερα από τα Ιστορικά και Λαογραφικά Συνέδρια του Νομού μας:
· στο Ιστορικό συνέδριο των Συγγραφέων στον Προυσό Ευρυτανίας το 1981,
· στο Συνέδριο Καρπενησίου το 1984 για τον Άγιο Ευγένιο Αιτωλό,
· στο Συνέδριο της Κόνιτσας στις 23-26 Αυγούστου 1990 με θέμα το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα (Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον)-
· και στο Α' Συνέδριο Λαογραφίας στο Αγρίνιο στις 18-19-20 Οκτωβρίου 1991, στο οποίο ήταν μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής. (Χαιρετισμοί και εισηγήσεις του είναι καταχωρημένες στα πρακτικά των ως άνω συνεδρίων. )
Είναι ο κύριος ομιλητής στην Αποκάλυψη της Προτομής του Κοσμά Αιτωλού στο Μέγα Δένδρο τον Αύγουστο του, 1987 και κατά την Αποκάλυψη της προτομής του Τάσιου Ακρίδα στο Θέρμο το 1983, προσωπικότητας γνωστότατης στην περιοχή μας με την οποία είχε αναπτύξει βαθύτατους δεσμούς και τον είχε επηρεάσει πολύ στη σκέψη και στη ζωή του.
Μετέχει στη διημερίδα του Συνεδρίου των Βραγγιανών Αγράφων που διοργανώνει ο Σύλλογος Βραγγιανιωτών «Αναστάσιος Γόρδιος» στις 25 και 26 Ιουλίου 2001, για τον Άγιο Ευγένιο τον Αιτωλό και για τις Σχολές των Αγράφων που ίδρυσε και δίδαξε ο Άγιος Ευγένιος.
Συμμετέχει
· στο δεύτερο Διεθνές Ιστορικό και Αρχαιολογικό Συνέδριο Αιτωλοακαρνανίας στο Αγρίνιο στις 29-30 και 31 Μαρτίου 2002 με εισήγηση: «Το εκπαιδευτικό έργο του Ευγένιου Αιτωλού»
· και στο Β' Διεθνές Συνέδριο του Πνευματικού Κέντρου των Ρουμελιωτών στις 17, 18, 19 και 20 Σεπτεμβρίου 2004 στις πόλεις Αγρίνιο-Μεσολόγγι-Ναύπακτο.
· Συμμετέχει στα μεγάλα συνέδρια του Καρπενησιού στις 12-15 Ιουλίου 2007 «Η Ευρυτανία στις περιγραφές Ελλήνων και ξένων περιηγητών» το οποίο διοργανώθηκε από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ευρυτανικών Σπουδών και Ερευνών υπό την προεδρία του κ. Κλεομένη Κουτσούκη και
· στο μεγάλο συνέδριο των Αγράφων στις 8-10 Αυγούστου 2008 το οποίο οργάνωσε η Πανευρυτανική Ένωση και ο Δήμος Αγράφων,
· στο συνέδριο Αχελώος και τα χωριά «περί τον καλούμενον Καμπύλον ποταμόν » στον Άγιο Βλάσιο-Φράγμα Κρεμαστών ,Ποταμούλα στις 19-20 Ιουνίου 2010 με εισήγηση « Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης στη μάχη της Κορομηλιάς. Ποιοί Παρακαμπύλιοι έλαβαν μέρος »
· Στην ημερίδα Η Σχολή του Αιτωλικού και οι Λόγιοι Δάσκαλοι των Αγράφων στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στο Αιτωλικό στις 10-Ιουνίου 2010 με θέμα «Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟ »
· Συμμετέχει στο πρώτο Διεθνές Συνέδριο Τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού Τριχωνίδας και Ναυπακτίας στις 9-10-11 Ιουνίου 2012 με εισήγηση: «Το σχολείο της ιερής μονής Βλοχού Καινουρίου και ο άγιος Ευγένιος ο Αιτωλός »
Όλες εισηγήσεις του δημοσιεύονται στα πρακτικά αυτών των συνεδρίων.
Επίσης συνεργασίες του δημοσιεύονται στα περιοδικά «Αρχείο Ευρυτανικών Σπουδών και Ερευνών», «Ευρυτανικά» κ.ά.
Στις 12 Αυγούστου 2001 τιμάται στο Θέρμο σε ειδική εκδήλωση από τον Πολιτιστικό Όμιλο Θέρμου (Σύλλογο Θερμίων) για την προσφορά του στη Θρησκεία, στην Πατρίδα, στο Έθνος και στον Πολιτισμό. Επίσης τιμάται από το Σύλλογο Αποκουρητών Αγρινίου, τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ο Μακρυγιάννης» Αγρινίου και το Σύλλογο Αποκουρητών Αθηνών στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων (Σίνα και Αραχώβης).
Από το γήινο στερέωμα, πάρα πολλοί ήταν εκείνοι που έπαιξαν ρόλο στη ζωή του και διαμόρφωσαν το χαρακτήρα του όπως ο μεγάλος νομικός Αναστάσιος Ακρίδας που τον αγαπούσε σαν πνευματικό του πατέρα και παρέμεινε δίπλα του μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Αριστοτέλης Βαζούρας , Λάμπρος Αντωνίου ,Βασίλης Λαμνάτος ,Τάσος Μπουγάς , Χρυσόστομος Καραπιπέρης , Πάνος Βασιλείου , Γεώργιος Επαμεινώνδα Παπαγιάννης, και άλλοι πάρα πολλοί, αλλά μεγάλο ρόλο και σημαντική επίδραση είχαν και οι απλοί άνθρωποι της περιοχής μας χωρίς πτυχία και περγαμηνές που έφερναν μέσα τους τη λαϊκή σοφία. Είχε μεγάλες φιλίες και τους υπεραγαπούσε και ήταν αυτοί που ήταν κοντά του στο Δρυμώνα, στο Μέγα Δένδρο, το Θέρμο και όλη την ευρύτερη περιοχή του , το Αγρίνιο αλλά και στην Ευρυτανία και παντού.
Υμνητής του ελληνικού βουνού ,της αγνότητας της φύσης και του φυσικού περιβάλλοντος αγαπά τα δένδρα, τα φυτά και κάθε ζώσα ψυχή στον πλανήτη μας. Διαβλέπει πως η δύναμη της ζωής και του πνεύματος έρχεται από τις κορυφές των βουνών όπου εστιάζεται και η φιλοσοφία του ύψους και του ήθους ,από τα ξέφωτα των πυκνών δασών , από τους ποταμούς των αστείρευτων πηγών που απερίσκεπτα τις μολύνουμε, από τον αγέρα που συνταιριάζει το τραγούδι του στους μυστικούς χώρους. Κατ΄ αυτόν τα φυτά, τα δένδρα, οι πλαγιές, τα δάση, έχουν δύναμη ασύλληπτη και καταλυτική ,δεν έχουν απλά ζωή , αλλά είναι η ζωή η ίδια .
Δοσμένος ολόψυχα στον τόπο του γύρω από την περιοχή του Θέρμου ,το Απόκουρο και το λαό , μας φέρνει δροσιά υγεία και φως, και από τα αγνοημένα λαϊκά στρώματα της περιοχής μας . Αποτυπώνει πληροφορίες εκτιμώντας με σεβασμό την πλούσια λαϊκή ζωή γιατί πιστεύει πολύ σ αυτόν τον πλούτο και την αξία της διάσωσής του. Μας δείχνει με το πλούσιο έργο του, την ακάματη φροντίδα του για την τοπική ιστορία μας και τη λαϊκή μας παράδοση ,πως ο άνθρωπος ανυψώνεται στο χρέος μέσα από τη διαρκή αγωνία , την αναζήτηση και την αγρυπνία για το καθετί που συγκροτεί το ρυθμό του χώρου και του χρόνου. Το πως γράφει ,το πώς μιλά, το πώς αντιδρά στα εξωτερικά κίνητρα το πώς δημιουργεί, τα πάντα φέρουν τη σφραγίδα της ιδιαίτερης πατρίδας του . Όλα τα βιβλία του οι μελέτες και τα κείμενά του ,αποτελούν ακένωτη πηγή πληροφοριών και γνώσεων για τον Αιτωλοακαρνανικό και τον ευρύτερο Στερεοελλαδίτικο χώρο.
ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΑΥΤΟΥΣΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ,
ΒΙΒΛΙΑ μεγάλης απλότητας και εξαιρετικού βάθους ,για την κατανόηση του τρόπου γραφής του
Α . Σε δημοσίευση του σχετικά με τον Πατροκοσμά γράφει :
«Ο Κοσμάς αγωνίζονταν και μιλούσε διαρκώς για ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των πολιτών ,για φιλανθρωπία ,για ολιγάρκεια, για μόρφωση για ίση κατανομή των αγαθών. Με τον ιδρώτα σας να βγάζετε το ψωμί σας κι αν περισσεύει δώστε και λίγο του φτωχού, γιατί με αυτό εξαγοράζετε τον παράδεισο. Ο συλλογισμός της διδαχής του να δίνουν στους φτωχούς οι πλούσιοι έχει τεράστια ηθική σημασία γιατί φανερώνει ριζοσπαστικό νεοχριστιανικό σοσιαλισμό αλλά και τον ανθρωπισμό που έλλειπε τότε σχεδόν από παντού . Ομοίως στο βιβλίο του επισημαίνει ότι οι ιστορικοί δίσταζαν ν’ ασχοληθούν με το κοινωνικό έργο του Κοσμά του Αιτωλού ,του αδελφού του Χρύσανθου Αιτωλού και του Ευγενίου Γιαννούλη του Αιτωλού γιατί εκείνη την εποχή στον ελληνικό χώρο επικρατούσαν δυο τάσεις για την ελληνική αναγέννηση , η συντηρητική ,της οποίας εκπρόσωπος ήταν ο Ευγένιος Βούλγαρης που ξεκινούσε απ την αρχαία Ελλάδα και συνδέονταν με το Δυτικό Γαλλικό φιλελευθερισμό κι εκείνη που εκπροσωπούσε ο Κοσμάς ο Αιτωλός και ξεκινούσε απ το Βυζάντιο με επίκεντρο το χριστιανισμό και την επιδίωξη να ζήσει ο ελληνικός λαός μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας .της ισονομίας ,της ισοπολιτείας και της δικαιοσύνης και συνεχίζει : Οι ιδέες του Κοσμά Αιτωλού έχουν μεγαλύτερη αξία γιατί αναπτυχτήκαν στον Ελλαδικό χώρο με βάση την Ανατολική Ορθοδοξία που είναι φορέας δημοκρατικών παραδόσεων λόγω των οικουμενικών συνόδων και αποτελούν συνέχεια της Εκκλησίας του Δήμου των Αθηναίων και της Δημοκρατικής Αιτωλικής συμπολιτείας ενώ οι φιλελεύθερες ιδέες του Ευγενίου Βούλγαρη γεννήθηκαν και αναπτύχτηκαν στα αυταρχικά παπικά εκτροφεία της Δύσεως και πολλές φορές οδηγούν σε ηθικά αδιέξοδα ,σε ρατσισμούς σε ακραίες θέσεις και περιπέτειες.»
Β . Στην εισαγωγή του βιβλίου του Η Εθνική Αντίσταση στο Θέρμο και στα χωριά του σημειώνει: μεταφέρω κατά λέξη :
«Για το Αρχαίο Θέρμο ,το κοινό των Αιτωλών και την Αιτωλική συμπολιτεία την ακμή και την παρακμή της, έχουν γραφεί πολλά κείμενα από ιστορικούς και αρχαιολόγους. Όμως για το Νέο Θέρμο κατά τη γνώμη μας έχουν γραφεί λίγα κείμενα .Και αυτό το κενό θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε με τη μελέτη μας αυτή . Η ιστορία του Νέου Θέρμου είναι συνεχόμενη με αυτή του Αρχαίου Θέρμου, του Κοινού των Αιτωλών και της Δημοκρατικής Αιτωλικής συμπολιτείας και της δημοκρατικής οργάνωσης της . Ιστορική βιβλιογραφία για το νεώτερο Θέρμο και για τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν σ αυτό υπάρχει λίγη, διότι κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο τύπος της ελεύθερης Ελλάδας ήταν περιορισμένος και κομματικά ελεγχόμενος ,μετά δε την απελευθέρωση της Ελλάδας επακολούθησαν ανεπίτρεπτα, αναπάντεχα και απαράδεκτα γεγονότα για την δημοκρατική Ελλάδα .
Το Θέρμο και στη νεώτερη εποχή ήτανε μέγα κέντρο πολιτισμού. Πολλά από τα ιστορικά γεγονότα που γράφουμε τα έχουμε ζήσει ,τα έχουμε σημειώσει, τα έχουμε συζητήσει με κορυφαίους αντιστασιακούς παράγοντες και ανεπανάληπτους δημοκράτες και τα καταχωρούμε σε αυτό το βιβλίο. Το να κρύβεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις το χρυσάφι έγραψε ο Πυθαγόρας και ότι το αληθινό είναι και εθνικό . Ο ιστορικός του μέλλοντος ας τα κρίνει .»
ΣΤΟ παραπάνω βιβλίο του σημειώνει πως « ο αρχαίος ελληνικός κόσμος κατέχει ξεχωριστή θέση στην ανθρωπότητα διότι ο σημερινός πολιτισμός στηρίζεται στο δίκαιο της αρχαίας ρώμης, στον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδος και στο Γολγοθά του Ναζωραίου . Όλοι οι λαοί και προπαντός οι ευρωπαϊκοί αναζητούν νέες δυνάμεις για να κινηθούν σε χώρους όπου το ελεύθερο πνεύμα θα κινηθεί με ελευθερία για την κατάκτηση της δικαιοσύνης και της αλήθειας ,θεμέλια της ευνομούμενης δημοκρατίας, -για να καταλήξει πως- αν από την αρχαία ρώμη διδαχτήκαμε το δίκαιο ,από την αρχαία Αθήνα τη σοφία και τον πολιτισμό, από την Ιερουσαλήμ την καλλιέργεια της ψυχής και τον ανθρωπισμό ,από τους αρχαίους Αιτωλούς και την αιτωλική συμπολιτεία διδαχτήκαμε τη σωστότερη διοίκηση και την καλύτερη δημοκρατία.»
Γ . Σχετικά με την προσφορά του ιερού κλήρου και των μοναστηριών της Ελλάδας κατά την τουρκοκρατία στη θρησκεία ,στην παιδεία ,στην πατρίδα και στην επανάσταση επισημαίνει αναφέροντας επί λέξει στα βιβλία του «δεσποτάδες και φτωχοπαπάδες σηκώνουν το βάρος της σκλαβιάς και υψώνουν το λάβαρο της Λευτεριάς.»
Δ . Στο βιβλίο του για τα τραγούδια των χωριών του Θέρμου και των βουνών της Ρούμελης γράφει καταλέξει στην εισαγωγή του :
«Η μελέτη της λαογραφίας ,των παραδόσεων και των τραγουδιών του τόπου μας φανερώνουν ανά τους αιώνες την πορεία του λαού μας και συντελούν στην απόκτηση γνώσεων και την ενδυνάμωση του λαού και τη βελτίωση του ανθρώπινου χαρακτήρα. Σήμερα κανείς δεν τραγουδάει, κανείς δεν σπέρνει, δεν θερίζει, δεν δεματίζει, δεν στριουργιάζει στάρι, δεν αλωνίζει, δεν λυχνάει ,δεν ριμονίζει, δεν μαργαρίζει σταρι, δεν ξεφλουδαει στ΄ αλώνια. ΚΑΝΕΝΑ παλληκάρι δεν τραγουδαει γι αγάπες τις νύχτες με φεγγάρι. Ένας ολόκληρος Μεσογειακός λαός κατέρρευσε σε διάστημα πενήντα 50 χρόνων ας ιχνηλατήσουμε το πέρασμά του. »
Με το βαθύ πλησίασμα της λαϊκής ψυχής και την προσέγγιση του λαϊκού βίου και του πολιτισμού αποσκοπεί στην καταγραφή της ελληνικής ψυχής. Αποτυπώνει πληροφορίες εκτιμώντας με σεβασμό την πλούσια λαϊκή ζωή γιατί πιστεύει πολύ σ αυτόν τον πλούτο και την αξία της διάσωσής του.
Οι ιστοριοδιφικές του εργασίες και οι ξεχωριστές του μελέτες περιλαμβάνουν πλούσιο και διαφωτιστικό υλικό , προέρχονται από την πλούσια μελέτη του συγγραμμάτων και αναφορών και φανερώνουν το πάθος του για την ιστορική αλήθεια . Είναι πηγαίες ,εισχωρεί στην ουσία των γεγονότων που καταγράφει. Ανιστορεί με την αξιοπρέπεια της ευθύνης.
Παραμένει εφ΄ όρου ζωής του συνδεδεμένος με την ιδιαίτερη πατρίδα του το Θέρμο και όλη την περιοχή του, καθώς και με το Δρυμώνα με τα ψηλά ελάτια του , που ακουμπά την ψυχή και τις σκέψεις του ,κι απ’ όπου φεύγει τον Σεπτέμβρη του 2017 ένα μήνα ακριβώς πριν από το θάνατό του ,χαιρετώντας τον , με το κεφάλι ψηλά , γνωρίζοντας πως δεν θα ξαναγυρίσει στον αγαπημένο του τόπο, πως είναι η τελευταία του φορά.
Κλείνω με κάποιες αναφορές που έγιναν κατά καιρούς για το προσωπό του:
Ο συγγραφέας Βασίλης Λαμνάτος γράφει γι’ αυτόν:
“Ο Κώστας Δήμου Μαραγιάννης είναι ένας ακούραστος πνευματικός άνθρωπος. Γράφει συνεχώς για ν’ αφήσει γραπτά στοιχεία στις γενιές που έρχονται, για να τους δώσει το έναυσμα στης ιστορικής έρευνας και της ιστορικής μελέτης. Γι’ αυτό μαζεύει, συγκρίνει, ταξινομεί και καταγράφει άκοπα ό,τι πέφτει στην αντίληψή του και ό,τι έχει σχέση με την ιστορία και την ύπαρξη του Ελληνισμού, με το φως του κόσμου και της οικουμένης”.
Ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Αθηνών Τάσος Μπουγάς τον κατατάσσει στους τοπικούς λόγιους και εξηγεί:
“Τοπικός λόγιος είναι εκείνος που οργώνει, καλλιεργεί τον τόπο απ’ όπου αντλεί τις δυνάμεις του”.
Κι ο συντοπίτης μας Παντελής Φλωρόπουλος δημοσιογράφος, εκδότης λογοτέχνης και συγγραφέας αλλά πάνω απ΄όλα πλούσιος πνευματικά άνθρωπος μετά την είδηση του θανάτου του έγραψε :
Από το 1949 που δημοσίευσε στο “Βήμα” το πρώτο του άρθρο για τον Κοσμά τον Αιτωλό, μέχρι τις έσχατες ημέρες του, βρισκόταν στο πνευματικό προσκήνιο άλλοτε με τα άρθρα του στον Αθηναϊκό και τον Τοπικό Τύπο, άλλοτε με τα βιβλία του.
Το έργο του εκτείνεται σε όλο το φάσμα της λαϊκής μαρτυρίας και παράδοσης, δεν είναι μόνο ιστορικό, αλλά και λαογραφικό, και κοινωνικό και πολιτιστικό. Διέσωσε ένα πολύτιμο υλικό της Αιτωλίας και, πλέον, το παραδίδει στους μελλοντικούς ερευνητές για περαιτέρω έρευνα. Ο συγγραφέας Μαραγιάννης κινήθηκε στην σφαίρα του αυτονόητου καθήκοντος, δεν διεκδίκησε ποτέ δάφνες. Για το έργο που αφήνει πίσω του και για την προσωπικότητα αυτού του επιφανούς Αιτωλού απαιτείται εργασία πολλών ειδικών. Το σημείωμα αυτό γράφηκε μετά από την είδηση του θανάτου του, 25 Οκτωβρίου 2017 , ως ένα καλό κατευόδιο για την πιο ευγενική ψυχή της Αιτωλίας που γνώρισα σε όλη μου τη ζωή.»
Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνουμε στον καταξιωμένο γλύπτη κ. Βασίλη Παπασάικα που απέδωσε την μορφή του αλλά και την ψυχή του με αριστοτεχνικό τρόπο. Ειλικρινά ,δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε πιο επιτυχημένη απόδοση της μορφής και της έκφρασής του .
Ο Κώστας Δήμου Μαραγιάννης, μας αφήνει ένα έργο, ένα ύφος μια ιστορία μέσα απ τον ίδιο, στερεώνει την εμπιστοσύνη στην αρχέτυπη διαδικασία του λόγου ως τελετουργία μιας βαθύτερης επικοινωνίας με το σύνολο . Ανανεώνει την πίστη πως η ηθελημένη εξάρτιση με τη φύση ,το περιβάλλον και τους ανθρώπους υπερβαίνει τα όρια του γήινου χρόνου και είναι επιβεβλημένη και δημιουργική.
Στην εποχή μας , η αποζήτηση των ανθρώπων εκείνων που δούλεψαν και στοχάστηκαν ως μέρος του γήινου κόσμου καθ υπέρβαση του ατομικού , είναι χρήσιμη.
Η σεμνή του μορφή, ας σταθεί υπόδειγμα για όσους αποφασίσουν να αφιερωθούν στην μελέτη του νέου ελληνισμού σαν σταθερό και στέρεο δείγμα του κατακόρυφου δρόμου που έχει κανείς ν’ ακολουθήσει όταν θέλει να ιστορήσει ένα λαό. Να νοηματοδοτήσει όσα συμβαίνουν, όσα υπάρχουν κι όσα ντύνονται μ ελπίδα προσμονή και εγκαρτέρηση .
Κατακόρυφα προς την ψυχή του!
Σε ευθεία ένωση με το Θεό ,τη Δικαιοσύνη και τον Ανθρωπισμό όπως το επιθυμούσε και όπως μας το δίδασκε όχι με λόγια , αλλά με έργα όπως έλεγε, με το παράδειγμά του !
Τον χαιρετώ με τα λόγια του Ιερού Αυγουστίνου :
«Είμαι ο ίδιος , κι εσύ ο ίδιος είσαι ! ΄Ο,τι ήμασταν ο ένας για τον άλλον είμαστε ακόμα! Να με ονομάζεις όπως πάντα . Μίλα με μένα σαν άλλοτε. Γέλα με όσα γελούσαμε μαζί . Λέγε το όνομά μου ,χωρίς αχτίδα λύπης. Η κλωστή δεν κόπηκε στο νήμα. Γιατί να είμαι έξω απ τη σκέψη σου, επειδή δεν είμαι στο οπτικό σου πεδίο; Όχι, δεν είμαι μακριά σου ,είμαι στην απέναντι μεριά του δρόμου!»
Σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς για την ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ !
Βασιλική Κ. Μαραγιάννη
