Μπάνιο και ψάρεμα με δυναμίτη στον Ίναχο στην Γέφυρα Βέργας

 

Γεννημένος δίπλα στην γέφυρα της Βέργας και τον Ίναχο, ήμουν κάθε μέρα στο γεφύρι, πάνω στην καμάρα ή από κάτω στο ποτάμι κάνοντας μπάνιο ή βαρκάδα όταν…ευκαιρούσε η σκαφίδα της μάνας μου!

 

Τότε το ποτάμι ήταν πολύ βαθύ, κάτω από το γεφύρι είχε δύο μέτρα νερό και πιο κάτω στην στροφή το βάθος ήταν οκτώ μέτρα! Σαράντα μέτρα παραπάνω από την γέφυρα είχε βάθος πάλι 8 μέτρα και ακόμα πιο πάνω στην μεγάλη στροφή-στον «Βροτζιά»-είχε 10 μέτρα! Από το γεφύρι έως την κάτω στροφή-80 μ.-το ποτάμι κυλούσε αργά το καλοκαίρι και το νερό ήταν ήρεμο, οπότε κολυμπούσα κάτω αλλά και πάνω. Οι «μεγάλοι»: Τα αδέλφια Θανάσης-Βαγγέλης-Κώστας, γιοί του Σπύρου Βλάχου, τα πρώτα τους ξαδέλφια Κώστας Τσάκνης του Μήτσου, και Ανδρέας Καφεντζής του Μήτσου, ο Βελλησάρης Θεοδώρου Τσατσαρώνης και ο Κώστας Ηλία Τσατσαρώνης, κάνανε μπάνιο στον παραπάνω «βύραγγα»-40 μέτρα απ’ το γεφύρι-που στις άκρες  του ήταν θεόρατα βούρλα και λυγαριές. Τα νεαρά παλληκάρια της περιοχής Βέργας κάνανε βουτιές πηδώντας από το «στεφάνι» 2-3 μέτρα ψηλά. 

 

Στον «Βροτζιά» όλοι φοβούμασταν να κολυμπήσομε γιατί «λέγανε» ότι είχε «ρουφήχτρα». Εκεί αρχίσαμε να κολυμπάμε από το 1962 και μετά. Εκείνη την εποχή πολλοί συχωριανοί μας δουλεύανε στην κατασκευή του φράγματος του Αχελώου στα Κρεμαστά. Από εκεί κλέβανε «μασούρια» δυναμίτη, φυτίλια μαύρα βραδύκαυστα και κόκκινα ακαριαία, καθώς και καψούλια «ηλεκτρικά». Στην μεγάλη γαλαρία εκτροπής του Αχελώου και έξω από αυτή βάζανε κάθε μέρα εκατοντάδες φουρνέλα συνδεδεμένα μεταξύ τους με λεπτά καλώδια. Οι «δικοί» μας μετά τις εκρήξεις μαζεύανε τα χρησιμοποιημένα καλώδια, τα συναρμολογούσαν-κόκκινο με κόκκινο & μπλε με μπλε-τα βάζανε στο σακούλι τους και το Σάββατο βράδυ τα φέρνανε στο χωριό μαζί με τα άπλυτα ρούχα της δουλειάς. Δυναμίτη-φυτίλια-καψούλια και καλώδια τα δίνανε στους δικούς τους μαζί με μία μπαταρία φακού από τις «πλακέ» που παίρνανε τότε οι φακοί τσέπης. Από τα χωριά Πετρώνα-Αλευράδα και Χαλκιόπουλο κατέβαιναν στην Βέργα  και στον Μπζιάκο (Ίναχο) οι πιο τολμηροί να «ψαρέψουν» με δυναμίτη!

 

Δένανε μία πέτρα στο μασούρι και το έριχναν στο κέντρο του Βύραγγα. Ένωναν τα δύο καλώδια στους πόλους της μπαταρίας, οι άλλες δύο άκρες ήταν μέσα στο καψούλι, γίνονταν σπινθήρας και ακολουθούσε η έκρηξη! Αυτός ήταν ο «μοντέρνος» τρόπος με την χρήση της τελευταίας τεχνολογίας! Ο «κλασσικός» τρόπος ήταν με το βραδύκαυστο φυτίλι.